Damülser Rundweg op herhaling

Bijna 12 kilometer, 410 meter stijgen, 815 meter dalen.

In september 2016 waren we een weekje mountainbiken in Au in het Bregenzerwald. Ter afwisseling zijn we toen ook gaan wandelen en wel in Damüls, de Damülser Rundweg. En die liepen we vandaag weer, het grootste deel gelijk aan 2016. Toen was de route echter best modderig en moesten we vaak stukken sneeuw oversteken; en dat in september. Nu was het schitterend weer en was de hele route zonder modder en zonder sneeuw. 

Vanaf Damüls namen we de Uga Express stoeltjeslift. Die draaide blijkbaar op zomersnelheid want we gingen langzaam naar boven onderwijl genietend van het uitzicht. Tot onze verrassing werd voor ons een hond in de stoeltjeslift gezet (met de eigenaar ernaast uiteraard). Ter geruststelling voor de hond, of misschien wel voor ons, ging de kap van de lift dicht. Boven sprong de hond zo uit de stoel om aan zijn wandeling te beginnen. Dat deden wij ook. En met ons vele anderen. Tot nu toe liepen we deze vakantie over hele rustige paden en kwamen we maar sporadisch iemand tegen, maar op deze route was het verrassend druk. Niet vreemd overigens gezien het weer en de schoonheid van de route. 

Het eerste deel van de route leidde ons langs de voet van de Mittagsspitze naar Hohes Licht (2003 meter). Daar hielden we een eerste korte pauze en smikkelden we een handje kersen op. Hierna ging het over een heel fraai stuk route, over een kam met een klein stukje steil klimmen, naar Hochblanken (2068 meter). Dat bleek een groen plateautje dat erg populair was als picknickplek voor de vele wandelaars. Zo ook voor ons. We lieten daar bij het Gipfelkreuz een foto van ons maken. De route vervolgde net onder en deels weer over een kam naar Ragazer Blanken (2051 meter) waar we ook tot aan het Gipfelkreuz liepen. Al deze tijd hadden we aan de linkerkant zicht op het skigebied van Damüls en aan de rechterkant fraaie panorama’s over het Bregenzerwald tot aan de Algaü toe. Na Ragazer Blanken hield het skigebied op en liepen we dalend naar het Sünser Joch. We hadden eventueel ook de Sünser Spitze nog kunnen beklimmen maar die sloegen we maar over. Bij het Sünser Joch verorberden we de rest van onze lunch. Onderlangs de Portlahorn wandelen we vervolgens naar Alpe Oberdamüls waar we op het terras neerstreken. Met voor beiden een halve liter Holunder en twee ijsjes: we dachten twee bolletjes ijs te bestellen maar het bleken twee bakjes! Daarmee waren we ruim voldoende bijgetankt om de rest van de route te wandelen naar de auto. Het laatste stuk pad ging nog een keer stevig omlaag door het bos. 

Nu, terwijl we dit schrijven, is het begonnen met regenen en dat schijnt anderhalve dag zo ongeveer aan te houden. Morgen wordt dus sowieso een soort van rustdag met wellness voor Christel en fitness voor mij. En verder spelletjes spelen, lezen en misschien nog wat afleveringen kijken van Ted Lasso. Zou zo maar kunnen dat we morgen geen blog schrijven.