Grödelwandeling Haniger Schwaige

We maakten vandaag, van twee dagen skiën, weer een heerlijke wandeling met gids. Dit keer met Grödel, een soort van sneeuwketting voor wandelschoenen, omdat er geen stukken door de diepe sneeuw gelopen moesten worden maar wel veel over harde sneeuw en stukjes over ijs. Daar zijn Grödel ideaal voor. Er moest aardig wat bergop gelopen worden, ongeveer 350 meter, maar nooit heel steil. Omdat we de eerste +/- 600 hoogtemeters met de lift deden en we vanaf het hoogste punt helemaal naar het hotel afdaalden, daalden we veel meer dan dat we stegen, zo’n 950 hoogtemeters. Dat maakte de wandeling wel de zwaarste tot nu toe deze week. Het afdalen was echt pittig en we merkten het ook aan onze knieën, die de rust na afloop wel konden waarderen. Het vertrek vanochtend was op een hele nette tijd, namelijk 9:50 en we waren rond 15:30 terug bij het hotel. Lekker lang tijd voor herstel dus.

Christel maakte van de gelegenheid gebruik en nam plaats bovenop de lift bij ons vertrek. Deze nieuwe lift wordt namelijk een cabrio lift genoemd. Een aantal mensen kunnen plaatsnemen op het dak van de lift in een opbouw. Christen nam de eerste twee foto’s en de video vanaf dit ‘open dak’. Ik dacht dat mijn hoogtevrees misschien wat zou opspelen daar dus koos er wijselijk voor in de cabine plaats te nemen.

We liepen vandaag in een groep van 14 mensen, inclusief Annette waar we eerder al goed contact mee hadden en wiens man helaas niet meekon, geleid door gids Roland. Leuk, want Roland heeft echt een bak kennis over het gebied en alles wat daar mee samenhangt. Zo vertelde hij ons onderweg nog over het inheemse koeienras dat veel beter bergop kon lopen dan de koeien die je tegenwoordig het meeste ziet. Hij noemde die koeien Kletterkühe, een naam die ons wel bij zal blijven. De route was weer mooi en afwisselend en heel anders dan de eerste twee routes. We liepen als het ware in een grote boog van het bergstation van de lift terug naar het hotel waarbij we aan de voet van de Rosengarten liepen. We hielden lunchpauze op de Haniger Schwaige, een alm omringd door de rotsen van de Rosengarten. De hut is in de winter niet open, dus deden we het met de broodjes die we ‘s ochtends bij het ontbijt smeerden.

Het grootste deel van de tijd hadden we de Grödel aan, maar halverwege de afdaling was de sneeuw zo goed als weg en lag er praktisch geen ijs meer dus deden we ze uit. De paar stukken sneeuw die we alsnog tegenkwamen liepen we voorzichtig zonder Grödel. Op enig moment kwamen we het bos uit op een grote weide en zagen we in de verte ons hotel weer liggen. We liepen over een zompige wei en later weer over sneeuw terug naar het hotel. Best vermoeiend dat laatste stuk. Je ziet het hotel liggen, maar moet nog een heel eind!

Het diner vanavond werd afgesloten met een uitgebreid dessertbuffet. Eigenlijk te lekker! Na het eten hebben we de rest van de avond zitten kletsen met Annette en Wim. Annette had nog leuke foto’s van ons gemaakt en ik van haar. Die hebben we maar gelijk uitgewisseld.