Op weg naar de laatste Radfernweg op weg naar de Bodensee: de Heidelberg-Schwarzwald-Bodensee Radweg (HSB). Die is dan wel nog meer dan 250km.
’s Ochtends hebben we nog even Neustadt bekeken om daarna via de Palatia Radweg (al vonden we nergens bordjes die de route zo noemden) naar Speyer te rijden. Speyer bleek erg mooi. Veel mooie kerken, een dom en andere oude gebouwen. Een mooie Altstadt. Zeker leuk om een keer wat langer te verblijven, maar wij reden verder naar de HSB. Deze gevolgd totaan Bruchsal (jawel – hier is de bekende Raststaette aan de A6 naar vernoemd) waar een wondermooi barok paleis bleek te staan. Naast dit paleis beschikt Bruchsal ook over een mooi hotel annex restaurant annex brouwerij met de welluidende naam Wallhall waar we besloten te overnachten.
We deden het rustig aan omdat Christel niet fit was: een volkomen vlakke 74km. Maar … Christel’s niet fit zijn bleek, of heeft zich ontwikkeld naar, een fikse longontsteking. Daarom en dag later naar de eerste hulp van het plaatselijke ziekenhuis gegaan. We werden gelukkig snel geholpen. ECG, bloedonderzoek, röntgen, de hele ratteplan. Christel vermoedde zelf al een longontsteking. Het bleek een fikse te zijn. Zodanig dat de arts stelde dat Christel twee dagen opgenomen zou moeten worden ter observatie en om anti biotica intraveneus te kunnen toedienen. De beslissing of we dat zouden doen of naar huis zouden gaan was uiteraard aan ons. Na overleg met Christel’s huisarts inderdaad tot opname besloten. Uiteraard betekende dit het einde van de vakantie. Na twee nachten is René ons komen ophalen en zijn we terug naar huis gegaan.
De eerste tien dagen fietsvakantie (bijna 900km) waren erg leuk en smaakten naar meer, heel veel meer. Zo’n einde is natuurlijk kl*te en al helemaal voor Christel … maar fietsen blijft er wel in.