Via de Bärentritt naar het karstplateau

14,6 kilometer met meer dan 1000 hoogtemeters

Vandaag maakten we de mooiste Alpenwandeling tot nu toe. Pittig, want meer dan 1000 meter stijgen en soms heel steil, heel erg afwisselend en bovenal wonderschoon. En dat bij het best mogelijke wandelweer: zonnig, heel goed zicht en temperaturen tussen 15 en 22 graden. We wandelden vanuit Braunwald via de spectaculair Bärentritt naar het karstplateau bij Erigsmatt. Dan naar het bergstation van de Gumen-kabelbaan om die naar beneden te pakken. En toen nog weer wat meters omhoog naar het hotel. Een groot deel van de route hadden we prachtige en afwisselende uitzichten op bergwanden, bergtoppen en het dal.

Het eerste stuk tot aan de brug over de Brumbach (op 1280 meter) was bekend terrein. Vanaf daar zouden we in twee delen naar boven klimmen, tot boven de 2000 meter. De eerste dik 350 meter deden we via een steile klim, deels door het bos, die we afgelopen maandag als afdaling deden. Meest uitdagende aan dat stuk vandaag was het vermijden van de koeienvlaaien. Hoe die in zulke grote aantallen op zo’n steil pad door het bos terecht zijn gekomen is ons toch wel een beetje een raadsel. Niet de meest logische plek voor koeien om zich te begeven. Na deze klim liepen we een stuk richting de Bergetenseeli, het natte stuk waar we maandag ook waren. Nu bleek, na de overvloedige regen van gisteren, er wel degelijk water in te staan (overigens waren de paden nergens echt modderig of glad). Even voor de Bergetenseeli draaiden we af richting de Bärentritt. Voordat we die aanvingen namen we een korte pauze om middels een peer en een reep wat extra energie te tanken.

De Bärentritt overbrugt 350 hoogtemeters op een kilometer. Het begon met steil klimmen over een puinhelling. Lastig lopen, want losse stenen. Het pad over de puinhelling bracht ons naar een steile wand waar we soort van tegenop moesten klauteren over een smal pad. Gelukkig waren de lastigste stukken voorzien van een ketting om je aan vast te houden. Het vergde wel de nodige concentratie en op een aantal punten was het echt wel raadzaam om niet naar beneden te kijken. Maar wat was deze klim gaaf! We hebben afgezien en genoten. Bovenaan de Bärentritt vonden we een mooi lunchplekje bij een prachtige waterval (helaas op de foto nog niet half zo mooi) en naast de eerste plak sneeuw. Na de lunch kwamen we op het karstplateau. Een desolaat landschap met veel grillige rotsen met gaten en spleten, waar nog veel sneeuw lag. Regelmatig moesten we een stukje sneeuw oversteken. Dat was doorgaans heel gemakkelijk te doen door in de voetsporen van voorgangers te treden. We maakten een grote lus over het karstplateau met als verste punt Erigsmatt. En ondanks dat we over een plateau liepen was het allesbehalve vlak. We moesten voortdurend van steen naar steen klauteren en liepen nog een heel stuk bergopwaarts tot op uiteindelijk zo’n 2150 meter bij de richtingaanwijzer Bützi. De route over het plateau was erg mooi en een beetje onwerkelijk.

Vanaf  Bützi daalden we zo’n 250 meters steil af om tenslotte min of meer op dezelfde hoogte, 1900 meter, naar het bergstation van Gumen te lopen. We hadden al besloten om de lift naar beneden te pakken. Weliswaar is stijgen vermoeiender dan dalen, maar dalen is belastender voor de gewrichten. Daarnaast zouden we dan wel heel laat terug zijn bij het hotel. Nu waren we om 16:45 bij de lift. En na een stop met lekkere ijskoffie op een terras waren we om 17:45 bij ons hotel.

We aten vanavond, wederom heel lekker, op het terras van het hotel. We mijmerden dat dit hotel toch wel het mooist gelegen hotel was waar we ooit verbleven. In ieder geval met het mooiste uitzicht, een 180 graden panorama over de Glarner Alpen. Na het eten hebben we afscheid genomen van een stel uit Rosmalen waar we regelmatig mee gekletst hebben deze week. Zij vertrekken morgen extra vroeg naar huis en we zullen hun daarom waarschijnlijk niet meer bij het ontbijt zien. Onder het genot van een kopje thee hebben we ook nog lang zitten kletsen met een steil uit Leiden waar we vaker ‘s avonds mee kletsten. Zo ook vanavond. We spraken over van alles en nog wat, over hun kinderen, via de politiek en onze voorliefde voor de EU, tot van Kooten en De Bie. Een aangename afsluiter van een topdag.

Hiermee sluiten we de vakantie in Braunwald af. Een geweldige plek met hele mooie wandelroutes. Het hotel was heel aangenaam, met aardig personeel en lekker eten. En natuurlijk … dat geweldige uitzicht. Nu op naar Oostenrijk!