Bratislava en door

Het was weer een sightseeing dag. Vanochtend namen we de tijd om het centrum van Bratislava te bekijken. Weliswaar waren musea e.d. niet open, want maandag, maar de hoge dichtheid aan bezienswaardigheden maakte een wandeling door het centrum bijzonder aangenaam. Naast veel mooie gebouwen en leuke straatjes waren de grappige beelden die in het centrum staan erg leuk. Eentje konden wij maar niet fotograferen omdat er de hele tijd mensen bij stonden foto’s te nemen. Gelukkig hebben we wel twee andere beelden kunnen fotograferen. Nummer 4 hebben we overigens niet gezien. 

Na het centrum bekeken te hebben zijn we via allerlei trappen en de oude stadsmuur omhoog gelopen naar het kasteel. Het was vandaag drukkend warm (voorlopig de laatste hete dag overigens) en daarom streken we halverwege de ‘klim’ naar het kasteel neer op een terrasje voor een lekker glaasje limonade. Een halve liter per persoon was toch genoeg om onze dorst te lessen. We hadden gelezen dat het kasteel vooral de moeite waard was van buiten en eigenlijk niet van binnen. Kwam goed uit, want ook het kasteel was vandaag dicht. Van buiten is het zeker de moeite waard. Imposant en groot. Met fraai uitzicht over stad, kathedraal en Donau. 

Omdat we ons beperkten tot het oude centrum en kasteel hadden we alle tijd om een leuk lunchplekje te zoeken. Dat vonden we in een restaurant dat typisch Slowaakse gerechten serveerde. Wat wij aten was in ieder geval heerlijk. 

Na de lunch hebben we de fietsen bij ons hotel opgehaald en een stukje Donauradweg richting Wenen gefietst. Een aangenaam stukje route, al vonden we niet alle kastelen die op ons kaartje aangegeven stonden. Toen we even pauzeerden in een dorpje om te overleggen vanaf waar we op de trein naar Wenen zouden stappen, vroeg een dame met hoofddoek (vermoedelijk van Marokkaanse origine) of ze foto’s mocht nemen van onze fiets. Een familielid of vriend van haar wilde naar Marokko fietsen en moest nog een goede fiets kopen. Dat bleek dus een Nederlander te zijn en dus zou Santos geen probleem hoeven te zijn. Overigens was ze geen foto’s aan het maken maar aan het beeldbellen en ondertussen de fiets aan het showen aan de Nederlandse man aan de andere kant van de lijn! 

De laatste kilometers voor Petronell Carnuntum (zo heet dat dorp dus echt) waren niet zo boeiend. Dat zou eigenlijk voor het hele stuk vanaf daar naar Wenen zijn en dus hadden we besloten een stukje de trein te nemen. Fietstijd ingeruild voor tijd voor sightseeing dus. We zitten nu twee nachten in het oudste hotel van Wenen, hotel Stefanie. Het hotel zelf is al een bezienswaardigheid met veel oude spullen in vitrines waaronder een oude klok op onze kamer. 

Morgen nemen we de tijd om nog even wat rond te lopen en het eea te bekijken in Wenen. Valt mooi samen met een dag met, voorspeld, regen en onweer. We hebben al een keer een week (of weekje) in Wenen doorgebracht dus gaan geen poging doen om alle belangrijke gebouwen te zien. We hebben natuurlijk wel de tijd voor een aantal highlights. Vanaf woensdag fietsen we dan nog drie dagen langs de Donau, naar verwacht bij aangenamere temperaturen. 

We fietsten vandaag maar 28 kilometer met ongeveer 100 hoogtemeters.