Dag 37: naar Spoleto

80,2km – 4:58 zadeltijd – 480hm

We hebben vanochtend uiterst hartelijk afscheid genomen van ‘La Serena’ met de typerende woorden van Stephany: “don’t be strangers”. Waarmee ze bedoelde dat we even gezag moesten komen zeggen als we weer in de buurt zouden komen, ook als we elders zouden overnachten.

We hadden vandaag weer een mooie route door Umbrië naar Spoleto. In het begin was het nog flink wat klimmen over rustige weggetjes maar na een stukje drukkere weg werd het vlak. We kozen een kleine variant van de route van Benjaminse waarbij we al snel de fietsroute (merendeels ook autovrij fietspad) Assisi – Spoleto konden volgen. Een perfect aangegeven route met grotendeels heel goed asfalt, beter dan de doorgaande weg waar we eerst op reden. De route was vlak en mooi, en alhoewel de route minder spectaculair mooi was dan die van de afgelopen dagen, had dit als voordeel dat het wel heel relaxed fietsen was.

Vanochtend lieten we in een klein winkeltje in één van de vele dorpjes waar we langs dan wel door kwamen, sandwiches maken voor een picknick. Deze genoten we aan een leuk onverhard zijweggetje van de hoofdweg. Het was vandaag heel mooi weer maar met temperaturen van rond de 30 graden ook behoorlijk warm. We kozen dus voor een extra pauze in het mooie dorpjes Bevagna. We hadden zin in ijskoffie en in Christel’s beste Italiaans, ondersteund door wat gebarentaal, kregen we wat bolletjes ijs met een espresso met ijsblokje. Alles wat nodig is voor een heerlijke ijskoffie. Hierna hebben we ook nog even dit mooie stadje bekeken waarbij ik nog een grappige ontmoeting had met een Italiaanse wielrenner die het toch wel heel stoer vond dat wij helemaal vanuit Olanda waren komen fietsen. Dus ik moest samen met hem op de foto!

Op weg naar Spoleto hadden we vanaf ons comfortabel fietspad zicht op mooie oude stadjes, zoals Trevi, op de hellingen aan de zijkant van het dal. Pas vlak voor Spoleto begon de weg weer wat te stijgen. In Spoleto steeg het steviger door omdat we een hotel hebben vlak bij de Duomo, helemaal bovenaan in het oude centrum. Dit hotel, Palazzo Dragoni, is een 15e eeuws Palazzo. Toen we boven in de stad aankwamen zochten we waar we precies naartoe moesten voor ons hotel. Een Italiaan die zijn hondje uitliet zei ‘daar is de dom’ maar wij vertelden dat we ons hotel, Palazzo Dragoni zochten. En hij wees ons op het pand achter ons! Het Palazzo heeft hele mooie ruimtes, mooie inrichting en fantastische uitzichten. Heerlijk.

Voor het eten vanavond kwamen we terecht in Cantine de Corvi waar we heerlijk gegeten hebben met een hartelijke ontvangst en enthousiaste uitleg door Gino. Hij was helemaal blij met onze keuzes en de wijnkeuze. Hij zei dat hij die (de wijn) anders wel geadviseerd zou hebben. Voor de groenten adviseerde hij iets anders te nemen wat inderdaad heerlijk bleek. Bij de keuze van het toetje vroeg Christel wat Babà was. Dat bleek een soort van cake doordrenkt met rum, een typisch gerecht uit Napels. We bestelden wat anders (waaronder uiteraard tiramisu en die was helemaal top) maar kregen ook een stukje Babà te proeven. De moeite waard om een keer als toetje te nemen.

Morgen een dagje Spoleto met Liesbeth, Job en de kids. Zin in!