Toertocht Giro Gelderland

Een tijdje geleden kregen we een uitnodiging van de ING bank om mee te doen aan de officiële Giro Toertocht. De Giro d’Italia start dit jaar in Gelderland (aanstaande vrijdag) en naast dat dit de hele provincie roze kleurt (de kleur van de giro) worden er ook een heleboel evenementen rondom de Giro georganiseerd. Dus ook deze tocht, die gisteren plaatsvond. Omdat het een toertocht voor de racefiets betreft ging Christel dus niet mee, maar mij leek het heel leuk om een keer een toertocht op de racefiets te doen. Als er genoeg plek was mocht ik, in plaats van Christel, een introducé meenemen.Dat werd Corné, een aangetrouwde neef van Christel en al heel lang een fanatiek fietser. Je kon kiezen voor drie afstanden: 80km, 120km en 165km. Ik heb nog wel even getwijfeld over de afstand. Ik rij best vaak 80km en had op de racefiets in voorgaande jaren al vaker meer gereden, dus 80kn zou weinig uitdaging bieden. Aan de andere kant was 120km toch ook wel een beetje aan mijn limiet, te meer daar er ook niet heel langzaam gereden zou worden en er maar twee pauzes zouden zijn. Vorig jaar had ik al een keer 120km (nou ja, 117 of zo) gereden maar dan in eigen tempo met de nodige pauzes. Maar onder het motto “no guts, no glory” toch gekozen voor de 120km, de route Bianca. Overigens bleek vervolgens zaterdagavond toen ik de definitieve route kon downloaden dat de route zelfs dik 130km zou zijn. Slik.

Als voorbereiding heb ik vorig weekend de racefiets uit de mottenballen gehaald en even helemaal nagekeken, schoongemaakt en alles gesmeerd. Met Corné ben ik toen op zaterdag nog een stukje van 74km gaan fietsen om even te wennen aan het tempo dat gereden zou worden en nog even wat zadeltijd op de racert mee te pakken. Die “training” viel op zich niet tegen al waren de laatste 15km behoorlijk zwaar voor mij en had ik veel last van zadelpijn. Vanwege dat laatste afgelopen week nog maar een nieuwe fietsbroek gekocht aangezien ik vermoedde dat mijn fietsbroek, alhoewel op zich een hele goede was die wel al oud, niet meer helemaal top was. Toen donderdag nog een stukje van 63km gereden om fietsbroek en benen te testen. Dat ging al een heel stuk beter. Dus mezelf maar klaar verklaard voor de toertocht.

We werden om 7:30 verwacht in Papendal. In de Business Lounge konden we nog van een ontbijt genieten. De weersvoorspelling was goed maar de dag zou wel koud beginnen. Nou, dat was dus ook zo. Het was echt ongelooflijk koud. En de Business Lounge (een grote, onverwarmde, tent) was zo koud dat we naar buiten gevlucht zijn om het ontbijt te nuttigen. Door zorgde de zonnestralen voor ietsiepietsie hogere temperaturen. Gelukkig zorgde de zon er ook voor dat het eerste deel van de tocht niet al te koud was en na een paar uur was het sowieso voldoende opgewarmd. Na het ontbijt zijn er nog foto’s gemaakt en zijn we rond 8:45 vertrokken. Bedoeling was om onder leiding van Clemens van de ING als groep te rijden, of in ieder geval als groep te vertrekken. Het eerste stuk van de route bracht ons van Papendal naar Apeldoorn. De eerste 25km heb ik samen met Clemens op kop gereden waarbij we een heel aardig tempo aanhielden (ongeveer 28 a 30km/h). Hierna nam Corné het samen met iemand anders over waarna de hele groep uit elkaar viel. Tempo ging omhoog en we reden binnen de bebouwde kom wat bij elkaar blijven ook niet eenvoudiger maakte. Maar uiteindelijk kwam de groep weer helemaal bij elkaar bij de pauze post in Apeldoorn, die eigenlijk al heel vroeg, namelijk na zo’n 35km, was. Na aanvulling van onze energie zijn we weer als groep vertrokken.

Het tweede deel ging over Loenen, Eerbeek en Dieren naar Rhenen en de Posbank. Hierna splitste de 80km zich af en ging de 120km door naar Nijmegen. Meteen na Apeldoorn werd er een strak tempo gereden. Lange tijd onder aanvoering van Corné die een vrij grote groep achter zich aan had gekregen. Naast de ING’ers vonden nog een flink aantal andere fietsers het wel een lekker tempo. Ergens tussen Apeldoorn en Loenen reed Corné een gaatje dicht naar een groepje dat voor ons reed met daarin … Erik Breukink. Prompt name Corné en de Breuk de kop. Het tempo ging nog wat omhoog en diverse fietsers uit onze oorspronkelijke groep moesten lossen. Ik kon samen met Clemens het tempo echter goed en gemakkelijk volgen. Dat verbaasde me hooglijk maar ik was er uiteraard blij mee. Tot een stukje voor de Posbank werd de groep aangevoerd door Corné en Breukink. En toen was het even ieder voor zich. Beide heren reden samen in een hoog tempo naar boven (Corné vertelde later toch wel aan zijn limiet te zitten op dat moment) en losten dus verder iedereen. Ik had verwacht de man met de hamer dan wel op de Posbank tegen te komen maar nee hoor. Soepel en zonder problemen reed ik naar boven, zeker zo veel mensen inhalend als dat ik zelf ingehaald werd. Bovenaan kozen de meeste deelnemers ervoor om even uit te hijgen, maar omdat ik eigenlijk nergens last van had ben ik met Clemens en een aantal andere uit het oorspronkelijke groepje maar doorgereden. Met een lekker tempo haalden we op het glooiende stuk bovenop de Posbank veel mensen in. Op de afdaling en korte tussenklim hierna reed ik even op de rest vooruit maar bij de splitsing met de 80km waren we weer bij elkaar. Corné was ondertussen gevlogen. In een strak tempo, regelmatig met mij op kop, dan weer met Clemens op kop, dan weer met een willekeurige fietser die meedeed op kop, zijn we toen doorgereden naar Nijmegen. Een aantal kilometers voor Nijmegen kwamen we Corné weer tegen. Die had na de splitsing van de 80km, waar Breukink blijkbaar afsloeg, zijn tempo verlaagd om ons zo “op te wachten” al duurde dat toch nog een hele tijd (15km of zo). Die twee moeten echt flink huisgehouden hebben op het stuk rondom de Posbank want wij reden toch ook bepaald geen kleutertempo. In Nijmegen hebben we na dik 100km van een heerlijke pauze op de Waalkade genoten. Lekker in het zonnetje weer wat energie bijtaken en onze benen en achtersten even rust geven. Ik voelde me nog steeds heel erg goed en kon alle voorgaande tempoversnellingen prima aan, zo ik ze al niet zelf veroorzaakte.

Het laatste stuk voerde van Nijmegen via de Oversteek naar Arnhem en uiteindelijk Papendal. Tot bijna bovenop de Oversteek heb ik het tempo weer aangevoerd waarna Corné overnam. We hebben hele stukken voor Arnhem ook nog samen op kop gereden en het tempo iets gematigd omdat een aantal het toch wel zwaar kregen. Ik heb natuurlijk ook een aantal stukken gewoon in het wiel van Corné gezeten om het even wat gemakkelijker te hebben. Toch stelde ik mezelf op geen enkel moment “waar ben ik aan begonnen”. Het bleef heel goed gaan, al begon ook ik nu mijn benen wel te voelen. In Arnhem reed de rest van de groep fout. Na de Nelson Mandela brug hadden we meteen rechts naar beneden gemoeten om richting Oosterbeek te fietsen, maar ik was de enige die dat bordje zag en de rest was al gevlogen. Mijn roepen mocht niet baten. Na een tijdje gewacht te hebben besloten dan maar alleen de laatste kilometers te rijden. Echt alleen ben je op zo’n toertocht (er deden meer dan 5000 man aan mee) natuurlijk nooit. Die laatste paar kilometer, via Oosterbeek naar Papendal, bevatten ook nog het nodige klimwerk, maar wederom had ik daar geen enkel probleem mee. Misschien had ik wel één van mijn beste fietsdagen ooit. Na 133km fietsen in 4 uur en 45 minuten (twee pauzes en wachten toen de rest verkeerd reed, niet meegerekend) met een gemiddelde snelheid van 28km/h kwam ik over de finish. Super tevreden en best wel een beetje trots dat me dit zo goed gelukt is.

De rest finishte rond dezelfde tijd, zij hadden een andere route met ongeveer evenveel km’s genomen. Aangezien het pas 14:15 was had iedereen nog tijd om even na te praten en van een lekker bordje pasta te genieten.

En nu, een dag later, valt de spierpijn reuze mee. Ik ben van plan straks nog een uurtje of zo een rustige hersteltraining te doen en dan gaan de komende dagen de voorbereiding voor de reis naar Rome verder met natuurlijk het Giro weekend als leuk intermezzo.

En dit was de gereden route.