De Giro d’Italia in Gelderland

Wat fijn dat de Giro d’Italia besloot om Gelderland aan te doen in het jaar dat wij naar Rome fietsen! Hoe passend!

Na vorig weekend de Giro toertocht te hebben gereden was het dit weekend tijd om de echte Giro te bekijken. Zaterdag ging de 2e etappe (na de tijdrit op vrijdag in Apeldoorn waar we helaas niet zijn geweest) van Arnhem via een westelijke boog naar Nijmegen. De etappe kwam hierbij door Malden en dat bood natuurlijk mooie kans om renners in actie te zien. We kozen voor het bruggetje bij het zweefvliegveld. Dit bruggetjes is smal en daardoor zou je dus in staat moeten zijn om de renners wat beter te zien. Daarnaast is dat daar gewoon een gezellig een leuke plek om te kijken. We waren ruim op tijd ter plaatse. Bas stond daar ook te kijken dus gaf me gelijk de mogelijkheid om even met hem bij te kletsen. Christel had daar afgesproken met een tweetal ex-collega’s. Die waren al een stuk vroeger gearriveerd en hadden een mooi plekje geclaimd, direct aan het einde van de brug. Gezellig dus ook en dat was maar goed ook want de koers liet even op zich wachten. De renners deden het blijkbaar relatief rustig aan. We konden via de live uitzending van de NOS de koers overigens goed volgen op TV. Na de (kleine) reclamekaravaan en de nodige auto’s en motoren kwam dan eindelijk de kopgroep door met daarin Maarten Tjallingi. Die wilde eigenlijk heel graag gaan voor de bergtrui en de eerste punten daarvoor waren in Berg en Dal te verdienen. Helaas lukt hem dat uiteindelijk net niet. Hij kwam als tweede boven maar zette de boel recht tijdens de derde etappe door weer in de ontsnapping van de dag te zitten en de punten bovenop de Posbank te pakken. Een paar minuten na de kopgroep kwam het langgerekte peloton over de brug gezoefd. Heel mooi om te zien en al helemaal om Tom Dumoulin in de roze leiderstrui (la Maglia Rosa) te zien. Ik heb tijdens die doorkomst een zogenaamde burst-foto genomen, gewoon vinger op de knop houden en binnen no time waren 143 foto’s gemaakt. Die heb ik omgezet naar een filmpje wat beneden aan dit bericht staat.

Hierna zijn we snel naar de stad gereden omdat we ook nog de finish op de Oranjesingel mee wilden maken. Onderweg hebben we de doorkomst op de rotonde op de Heyendaalse weg nog meegepakt. Leuk om te zien hoe “gracieus” de renners zo’n rotonde nemen. Aangekomen op de Oranjesingel bleek er helaas niets te zien, want een heel stuk was afgezet met schermen en daar waar die ophielden stond het al rijendik. Daarom de finish op mijn telefoon gekeken, maar wel met het lawaai omroeper en publiek als begeleiding. Zo’n uitzending via internet loopt altijd een stukje achter op de werkelijkheid (denk zo’n 20 seconden), dus even nadat ik Kittel de sprint hoorde winnen (de koploep was al even ingelopen) zag ik Kittel de sprint winnen.

Op zondag vertrok de 3e etappe uit Nijmegen en was de finish in Arnhem na een lange lus door de provincie in Oostelijke richting (Liemers en Achterhoek). Voor ons dus gelegenheid om de start bij te wonen in Nijmegen centrum. Fietsen in de stalling op het station gezet en richting start gelopen door de Bloemerstraat, waar de renners ook door zouden komen. Bij Plein’44 was het echter al zo druk dat we weer even terug zijn gelopen om een plekje te vinden waar we gewoon direct aan het parcours zouden staan en alles goed zouden kunnen zien. Dat werd dus halverwege de Bloemerstraat waar we goed zicht hadden op het, hier nog in wandeltempo rijdende, peloton. Leuk ook om al die drukte in de stad te zien.

Na de start meegemaakt te hebben zijn we nog even naar de Hemel gelopen om daar op het terras nog wat te drinken met Johan c.s. Na dit leuke intermezzo was het tijd dat we zelf weer eens gingen fietsen. Via het nieuwe fietspad langs de haven en de oude Honigfabrieken de stad uit en bij Weurt de Waaldijk op. Het eerste stuk hadden we de stevige wind heerlijk in de rug. Dat ging lekker! Bij Deest naar het zuiden gereden naar het nog roze gekleurde Batenburg, waar de Giro op zaterdag doorkwam. Na Batenburg tegen de wind in stoempen in oostelijke richting langs de Maas via Niftrik, waar we natuurlijk even moesten neerstrijken op het terras van Hoogeerd, terug naar huis. Wederom een lekkere en mooie fietstocht. De licht aangepaste positie van mijn zadel is goed bevallen. Ik denk dat ik er nog wel een beetje aan sleutel, maar het gaat de goede kant op! Voor Christel is het nog even afwachten of de nieuwe stand van het zadel optimaal is. In ieder geval hebben we beide geen enkele last van de knieën meer.

Nog een dikke week en onze eigen Grande Partenza is daar!