Fietsen in de Betuwe

We maken zoveel mogelijk gebruik van mooie lentedagen om te gaan fietsen. Om te genieten van al het moois dat Nederland te bieden heeft en om kilometers in de benen te krijgen en zadeluren te maken in voorbereiding op onze Rome trip. Na eerder deze week een mooie tocht in de omgeving van Nijmegen gemaakt te hebben, inclusief een bezoek aan de nieuwe Spiegelwaal en Veurlent, wilden we gisteren een de bloesems in de Betuwe gaan aanschouwen. Daarvoor is dit hét seizoen. Op internet een leuk tochtje uitgezocht, de zogenaamde Betuwe-route. We zijn gestart bij het mooie vestingstadje Buren. Vervolgens via het eveneens mooie Culemborg en langs de Lek naar Maurik waar we naar het zuiden afbogen om met een boog terug naar Buren te rijden. Ik schrijf nu wel “langs de Lek” maar in het verband met werkzaamheden ten behoeve van dijkversterking moesten we twee keer een stuk omrijden. Geen straf omdat ook dat mooie stukken waren. En overal waren fruitbomen en kleinere en grotere fruitboomgaarden te zien. En natuurlijk grotendeels mooi in de bloesem! Dat maakte die al een hele leuke route. Mooie huizen, weides met schapen, paarden en ezels maakte het nog mooier. En de “pièce de résistance” werd gevormd door de vele bevolkte ooievaarsnesten die we zagen. Met een lekkere lunch in het zonnetje op het terras van het VeerHuys bij Beusichem en een lekker ijsjes op het einde in Buren was de tocht helemaal af! En ik weer ‘klaar’ voor de hardlooptraining die ’s avonds nog volgde. Soms overdrijf ik een beetje.

Met weer 67km in de benen gaat het zeker de goede kant op met onze training. Dit jaar toch al 1235km gefietst, waarvan 780 op de Santos reisfietsen. De rest van de kilometers heb ik op de mountainbike gedaan. Ook daarop rijden we nog regelmatig. En de racefiets is ook weer uit de mottenballen gehaald ten behoeve van de Giro toertocht die ik op 1 mei wil rijden en waarvoor ik morgen een trainingstochtje wil maken. Christel heeft iets meer kilometers op de Santos gereden en minder op de mountainbike (en gaat niet op de racefiets). Benen en conditie zijn op dit moment goed en zullen we zeker nog wat verder trainen. Wat mij nog wel enigszins zorgen baart is de zadelpijn die toch steeds weer na een kilometer of 50 optreedt. Wel houdbaar maar toch niet fijn. Ik heb wel het idee dat het steeds beter wordt en de vier dagen achter elkaar fietsen tijdens ons weekendje in Roggel leverde op dit punt ook echt geen problemen op. Daarnaast heb ik af en toe nog wat last van de linkerknie Toch nog wat meer experimenteren met stand van het zadel en met fietsbroeken en dan komt ook dat allemaal goed!