Bregenzerwald: eine gemütliche (!) Tour

Volgens de gids zouden we vandaag een ‘gemütliche Tour’ doen met niet te veel hoogtemeters en maar een beperkt aantal lastigere stukken. Bij de uitleg vanochtend bleek al dat we best wel wat trails zouden rijden en best wel wat hoogtemeters zouden moeten overwinnen en dan ook nog een stukje zouden moeten ‘schieben’, maar toch een ‘gemütliche Tour’. Nou ja, laten we zeggen dat iedereen een andere definitie van ‘gemütlich’ heeft!

De deelnemers aan de tour waren naast ons en onze Duitsers, een Zwitsers stel, echte überfitte pensionado’s (zij 65 jaar, hij misschien nog wel beetje ouder). We begonnen met relaxed inrijden langs het riviertje op richting Schnepfau. Daarna volgde het eerste stuk steil klimmen over asfalt. Hier bleek dat het Zwitserse stel bepaald niet achteraan hing. Zij en hij reden vooraan met de gids. Even voorbij Schnepfau hadden we de keuze: S2 trail rijden naar Bizau of over de weg naar Bizau. Op twee dames na koos iedereen (wij ook) voor de trail. Echt een hele gave trail. Grove ‘schotter’, grote stenen, haarspeldbochten en nattigheid waren de obstakels. Het lukt Christel en mij om alles te rijden, waarbij ik in twee bochten even mijn fiets moest ‘verzetten’ en één keer voet aan de grond moest doen en Christel zelfs maar één keer voetje aan de grond nodig had. Kortom: heel geslaagd! Hierna reden we door naar de gondel van Bizau om wat hoogtemeters te sparen.

Vanaf het Mittelstation ging het verder richting Schreiberersattel over een landschappelijk bijzonder fraai pad. Deels stijgend en deels dalend. Met nog een heel steil stuk trail dat ik zo maar naar boven reed. Hier hielden we nog een korte pauze om een reep oid te verorberen. Onder het Sattel konden we kiezen uit twee routes: de normale mtb route, waarbij we een flink stuk super steil zouden moeten ‘schieben’ of een wandelroute waarvan ook de gids nog niet wist wat die zou brengen. Bleek dat het begin van dat stuk voor de heren nog wel te rijden was, alhoewel het heel erg steil was, maar al snel wat het ook hier ‘schieben’. Een vervelend en uitermate vermoeiend stuk. Steil, modderig, stenig, kortom niet leuk. Boven op de ‘Sattel’ aangekomen bleek dat dit toch aangenamer was dan de hoofdroute, want sneller en minder lastig. Het zal wel. Wij kunnen het niet vergelijken. De uitzichten onderweg en op het ‘Sattel’ waren echter fantastisch.

Na het ‘Sattel’ konden we eindelijk naar beneden maar moesten we nog een stukje ‘schieben’. Hierna eindelijk weer op de fiets waarna eerst een steile trail en vervolgens een breder pad naar beneden volgde. Een gave afdaling. Onderaan de afdaling gingen we een zijpad op (wederom niet de standaard mtb route) welke bestond uit een aantal zeer steile korte klimmen, afgewisseld door vlakke of dalende stukken. Christel en ik hebben halverwege nog even stil gestaan zodat Christel nog een reep naar binnen kom werken om de energie aan te vullen. Dat was namelijk heel erg hard nodig. Waar Christel de andere dagen volop energie had, was die vandaag snel op. Gelukkig waren we snel hierna bij het restaurant. Weer laat (rond kwart voor drie) en weer moesten we soebatten om binnen plek te krijgen. Gelukkig kon dat en hebben we de tijd kunnen nemen om wat lekkers te eten en nog een koffie na te nemen.

Maar nog was het niet gedaan. De route vanaf het restaurant was weliswaar heel simpel, over asfalt en met weinig hoogtemeters maar wel nog met heel veel kilometers, zodat we uiteindelijk op bijna 55km met 1200 hoogtemeters uitkwamen. Wij hebben een andere definitie van ‘gemütlich’. Maar het was wel een mooie en uitdagende tocht. Jammer dat de energie van Christel wat snel op was. Na de afgelopen dagen was het energie niveau van Christel toch al niet te hoog en met de combinatie van laat eten kwam de energie ook niet meer terug op niveau, waardoor ook het laatste stuk terug naar het hotel voor Christel nog erg vermoeiend was. Een lekker bad en een heerlijke maaltijd en zo meteen een heerlijk bedje maken weer veel goed.