Bregenzerwald: over mistige trails naar Weißenfluh

Gisteren geen bericht omdat we eigenlijk niet veel gedaan hebben. Het was ten eerste slecht weer en ten tweede een soort van rustdag. We zijn wel nog wezen shoppen voor bikespullen, maar weinig gevonden want einde seizoen, en zijn nog gaan rennen toen het ’s middags weer droog werd. Dik 9km intervaltraining langs de rivier op met beperkte hoogteverschillen zorgde voor voldoende appetijt voor het avondeten.

Vandaag stond dan weer een MTB toch op het programma met gids en de gezellige Duitsers, minus Doris en Epi die dinsdagavond al naar huis moesten. Met de bike-shuttle zijn we naar Mellau gereden vanaf waar de rit begon. We kregen geen tijd om op te warmen want het klimmen begon meteen. 14 kilometer klimmen aan één stuk, maar gelukkig meestal niet al te steil. In deze 14 km overwonnen we ongeveer 950 hoogtemeters. Het eerste stuk gelijk aan de route van maandag maar al snel weken we van dat pad af en toen werd het ook wat steiler maar nog steeds goed te doen. Laatste stuk van deze 14 kilometer waren minder leuk. Een pad wat op zich goed was, maar waarop een tweede laag werd/was aangebracht die nog niet gewalst was. Daardoor was een heel stuk eigenlijk niet te fietsen, want veel te zachte ondergrond. Uiteindelijk ben ik nog wel op de fiets gestapt om een knettersteil stuk alsnog te fietsen. Niet iedereen kon hier fietsen.

Hierna kwamen we uit op een soort van zadel waarna een gave trail naar beneden volgde. Behoorlijk uitdagend (volgens de gids een S2 trail) en door de nattigheid van gisteren bepaald niet triviaal. Veel (gladde) stenen maakten het allemaal best lastig. Desalniettemin konden we grote stukken toch rijden en Christel zelfs meer dan ik, met name door niet te langzaam te rijden en goede balans te houden. Bijzonder was ook nog dat we deze trail voor een deel in de mist reden. Het zicht op de trail was altijd goed genoeg, maar het leverde wel bijzondere plaatjes op.

De afdaling ging na het oversteken van een riviertje (door twee personen gereden, de rest liep, wij ook) over in een schotterweg. Maar aan alle afdalen komt een einde. We moesten nog een keer zo’n 400 hoogtemeters overwinnen voordat we bij ons doel van vandaag, de Weissenfluh Alpe met gelijknamige hut, waren. De hut was mooi gelegen en we werden er allerhartelijkst ontvangen. De hut was ook heerlijk warm. Erg fijn, want Christel was een stukje voor de hut op een drassig stukje trail nog in de nattigheid omgekiept. Niks aan de hand maar wel nat en vies. In de hut (met verwarming onder de banken waarop we zaten) kon ze heerlijk opdrogen en wij allemaal heerlijk opwarmen. Na een aangename kleine maaltijd was de terugweg naar Mellau een feest van (eenvoudig) afdalen. Heerlijk naar beneden zoeven door een hele mooie omgeving.

Beneden in Mellau besloten de heren, inclusief mij en exclusief gids, door te rijden naar ons hotel in Au. De dames gingen samen met de gids met de shuttle terug en hadden de mazzel dat de gids nog eerst behalve zijn eigen fiets ook hun fietsen nog grondig schoonmaakte. De heren reden intussen in een stevig tempo door (licht omhoog) naar Au. Uiteindelijk kwam ik hierdoor op 50km met +/- 1800 hoogtemeters en Christel op dik 40km met 1650 hoogtemeters. Voor ons beiden een nieuw (ruim) PR voor wat betreft de hoogtemeters dan.