Een geluk bij een ongeluk heet dit. Gisterenavond werden we gevraagd of wij de tour van Vinschaubike wilden doen ipv de tour waarvoor we inschreven omdat wij daarvoor de enige gegadigden waren. Maar wat bleek: men had ons per ongeluk voor de Expert Gruppe ingeschreven, die 1100hm zou gaan doen en moeilijke trails. Voor de Easy Gruppe hadden ze geen inschrijvingen en dus ook geen gids opgeroepen. Jammer dus voor ons, maar toch niet want Vinschaubike stelde voor ons een GPS tour samen die zo veel mogelijk aan onze eisen en wensen voldeed.

Vanuit Goldrain, waar het bikepoint van Vinschaubike is, eerst een rustige aanloop tot aan Covelano waar we echt begonnen te klimmen. Eerst heel steil en gelukkig snel minder steil. Eerst over asfalt en daarna vele kilometers over een schotterweg door het bos. Veel schaduw dus en dat was wel fijn op een dag met temperaturen ver boven de 30 graden. Aan het einde van de beklimming van meer dan 850hm aan één stuk wachtte ons een uitgebreide lunch, met vers aardbeiengebak als toetje, in de Haslhof. De terugweg ging gedurende vele kilometers over trails en een Waalweg. Met eenvoudige en lastige stukken waar we telkens enkele meters moesten ‘schieben’. De foto’s laten daar een deel van zien. Zo’n trail rijden is super vermoeiend en dus hebben we een paar kilometer voor het einde nog een lekker lange pauze gehad waarna we de kortste weg naar het hotel hebben genomen. Totaal 1050hm en bijna 33km.

Terug in het hotel hadden we verschrikkelijke dorst en hebben dus nog even wat op het terras gedronken. Om onze zoutvoorraad aan te vullen aten we er chipjes bij. Die trokken onmiddelijk de aandacht van Bobje, één van de musjes die niet uit de buurt van het terras weg te slaan zijn. Bobje was zo brutaal om een hele chip voor onze neus (40cm afstand) op te pakken en er mee weg te vliegen. Helaas waren we te laat om een foto te maken.