Vandaag met zijn vieren gaan skiën. De kinderen gingen zonder problemen naar het kinderdagverblijf. Pappa en mamma waren snel vergeten toen ze eenmaal het speelgoed en de speelkameraadjes zagen. Goed gegeten hebben ze ook nog: geheel volgens Oostenrijkse traditie kregen ze friet met worst voorgeschoteld.
Wij gingen zo snel mogelijk naar de pistes bij Scheffau. De pistes onderweg waren eigenlijk veel beter dan gisteren en dus beter dan verwacht. De pistes aan de noordzijde bij Scheffau, die we nog herkende van ons verblijf in Going van tig jaar geleden, waren zelfs behoorlijk goed. Wel hard maar voldoende grip en lekker snel. Tot de lunch hebben we samen geskied. Daarna zijn Christel en Nicole afgesplitst om via de ‘kortste’ route terug te gaan. Foutloos op eigen navigatie. Joris en Leon zijn nog verder geskied tot bovenop de Hartkaiser. Een mix van goede en slechte -ploeg- pistes. Op de terugweg hebben we nog even wat gedronken bij een tent aan de piste waar we weer eens leerden dat je een kleine cola moet vragen als je geen halve liter wil krijgen. Bij het Mittelstation definitief besloten om de dalafdaling te doen. Het begin was even ploegen maar daarna werd de piste beter en beter. Het was de meest memorabele piste van de dag en misschien wel van onze ski carrière. Een witte strook sneeuw door de groene weiden zoals op de foto goed te zien is. Het allerlaatste stuk van de piste was zelfs beter dan welke dalafdaling ook we in eerdere jaren deden. Om 16:15 waren we beneden. Iedereen behalve Leon is vervolgens nog gaan zwemmen.
De dalafdaling – brought to us by Kunstschnee und Pistebully Gmbh.
Het ziet er echt veel erger uit dan het is, maar off-piste is nu wel on-wei.
– Posted using BlogPress from my iPad
Location:Hopfgarten, Austria
