Dresden

De fietsen mochten weer een dag uitrusten maar wij niet echt. We hebben vandaag gebruikt om de belangrijkste hoogtepunten van Dresden te bekijken, zowel in de Altstadt als in de Neustadt. We hebben geen musea bezocht maar wel de Hausmannsturm van het kasteel van Dresden beklommen om te genieten van het magnifieke uitzicht vanaf de toren. 

Dresden is bepaald geen Praag wat het aantal bezienswaardigheden betreft, maar mooi is het wel. In de Altstadt bekeken we tal van oude gebouwen, zoals het kasteel, Zwinger, de Georgentor, de Semperoper en natuurlijk de Frauenkirche. Stuk voor stuk juwelen van gebouwen. Ze zien er allemaal oud uit maar feitelijk zijn ze allemaal herbouwd. Zo goed als geen gebouw heeft de bombardementen op Dresden aan het eind van de Tweede Wereldoorlog overleefd.  Ze zijn zo veel mogelijk op basis van oude tekeningen en foto’s herbouwd en waar mogelijk met de oorspronkelijke materialen. Vermoedelijk dat hierdoor best veel stukken zwartgeblakerd lijken. Een zichtbaar verschil met de oude gebouwen in Praag bijvoorbeeld. Uiteraard is ook het materiaal anders dus wie weet ligt het vooral daaraan. 

Neustadt ligt aan de overkant van de Elbe. We liepen over de fraaie Augustusbrug daar naartoe. Neustadt suggereert wellicht dat het een recent deel van Dresden betreft maar dat is toch relatief. Ooit was dit deel Neu ten opzichte van de Altstadt, vandaar de naam. Overigens komt Neustadt een stuk ‘normaler’ en misschien ook wel eenvoudiger over maar desalniettemin toch leuk om daar even rond te lopen. 

Voordat we de brug naar Neustadt overstaken maakten we de start van Dresden’s variant op de Mariekeloop mee, de Dresden Frauenlauf. We hebben alle dames even fanatiek aangemoedigd. Het wakkerde bij ons ook wel de zin in de komende najaarsruns aan, al hopen we die bij normalere temperaturen te lopen. 

We sloten de avond af met een lekker etentje direct achter de Frauenkirche op een binnenpleintje van een leuk restaurant dat we vanmiddag al vonden. De locatie was mooi, het eten goed en het mini-gebakje (petit-four) op het einde was een mooie afsluiter.