De regendans ontspringen

69 kilometer, 850 hoogtemeters, 5:14

Regen. Dat was voor vanmiddag voorspeld, na een paar droge uren in de ochtend. Geen grote hoeveelheden maar genoeg om fietsen onaangenaam te maken. Plan was dan ook om op tijd te vertrekken en dan in Greiz, na 40 kilometer, te bezien of we verder zouden fietsen. Plan uitgevoerd en we zijn verder gefietst. Naar Plauen. En de regen? Die bleek zich aan onze plannen aan te passen. Paar druppeltjes zowel vanochtend als vanmiddag en een echte bui tijdens de lunch, waar we uiteraard geen last van hadden. De regenkleding kon in de tassen blijven!

In een beschrijving van de Elsterradweg stond al dat het stuk ten zuiden van Gera niet meer Familienfreundlich was. Dat klopte. Het was vandaag heel pittig. En heel mooi! Pittig vanwege een paar stevige klimmen, waaronder eentje die 4,5km lang was en aan het begin zelfs de 15% aantikte, en verschillende hele leuke maar ook ruige stukken onverhard. Sommige stukken waren echt wel te classificeren als bedoeld voor MTB. Maar met onze stevige Santosjes ook prima te doen. De route was ook een stuk eenzamer dan gisteren, al kwamen we ook nu regelmatig door dorpjes met fraaie vakwerkhuizen. De stukken daartussen waren echter langer en grotendeels door de mooie natuur. En het was veel heuvelachtiger dan gisteren, getuige ook het aantal hoogtemeters.

Na 40 kilometer arriveerden we, tegen lunchtijd, in Greiz. Een fraai dorp met mooie huizen, een paar kastelen en deels hoog boven het dal gelegen. We hebben daar op een pleintje geluncht en die ene bui van vandaag uitgezeten. Onderwijl knoopten we een praatje aan met een ander Nederlands stel. Aan de Santos van de man hadden we al gezien dat het waarschijnlijk vakantiefietsers waren en waarschijnlijk Nederlanders. We keuvelden dus wat over fietstochten en wat daarbij kijken komt. Vervolgens deed een blik op de buienradar ons besluiten door te fietsen naar Plauen. Nog eens een kleine 30 kilometers met wat stevig klimwerk maar weinig onverhard. Het ene stukje onverhard waar we over fietsten was overigens gelijk het ruigste stuk van vandaag. Onderweg nog maar weer een keer Kaffee mit Kuchen genomen. Energie moet tenslotte aangevuld worden. En het gebak is in Duitsland zoveel beter dan de appeltaart die in Nederland veel te vaak uit de diepvries komt…

In Plauen zitten we in een leuk hotel in een oud gebouw. Voorzien van een goed restaurant is het hier goed toeven. En na het eten konden we juichen om de gouden medaille van de 4×400 dames met een fenomenale eindspurt van Femke Bol. Wauw.

We hebben al een beetje gekeken naar wat we morgen gaan doen. Waarschijnlijk kiezen we een plek waar we twee nachten blijven. Dinsdag lijkt namelijk een verregende dag te worden, al weet je het nooit, en onze fietsen kunnen niet zo goed zwemmen. Morgenvroeg bedenken we wat we gaan doen.