Door het steeds mooiere Elbetal

79,5 kilometer, 180 hoogtemeters, 5:26

Eerst even een correctie: gisteren schreven we dat we de opbouw zagen van het WK roeien. Maar wat schetst mijn verbazing, in de NOS app zie ik berichten over Nederlandse roeiers die zich kwalificeren voor de Olympische Spelen van volgend jaar tijdens het WK in Boekarest. En ik wist toch zeker dat we gisteren niet door Roemenië fietsten. Even Google geraadpleegd en wat bleek: wij zagen de overblijfselen van het WK roeien van vorig jaar!

De Elberadweg begon vandaag in het min of meer vlakke land. Langzaam ging de omgeving meer glooien en kwamen de heuvels die we in de verte al zagen dichterbij waarna we tussen de heuvels en uiteindelijk de lage bergen fietsten. Het laatste stuk fietsten we tussen de rotswanden van Elbzandsteen door. Het geheel had het effect dat de Elbedal eigenlijk steeds mooier werd. En daarmee werd onze uitroepen van “wat is het mooi hier” steeds talrijker. 

We hadden eigenlijk bedacht dat we een stuk of 10 kilometer na de grote industriestad Usti Nad Labem zouden lunchen. Dat zou dan ongeveer op 35 kilometer zijn, wat mooi zou uitkomen. Maar toen bleek, een beetje atypisch voor Tsjechië, dat de restaurants, die bij Usti nog talrijk waren, voor vele kilometers afwezig waren. We kwamen wel nog twee simpele gelegenheden langs de fietsroute tegen maar niet iets waar je echt wat kan eten. Die kwamen we uiteindelijk pas aan het begin van D??ín tegen, na 51 kilometer. Daar vielen we dus rond half 2 als wolven aan op ons eten! 

Na de lunch moesten we in D??ín onze voortassen ophalen (zie verslag gisteren). Dat was zo gepiept en D??ín bleek ook nog eens erg fraai. De route werd ook steeds fraaier. Het dal werd steeds smaller en de rotswanden toonden zich steeds mooier. We schoten lekker op, ook al omdat de route op een paar korte pittige klimmetjes na bijna vlak was waardoor we nog tijd hadden om de kloof net op de grens van Duitsland en Tsjechië te bezoeken, bij  H?ensko. Daarvoor moesten we met een pontje de Elbe oversteken. Geen probleem dachten we, behalve dat we aan de overkant met fietsen vol bepakking een flinke trap op moesten. Het voordeel van de fietsen was dan wel weer dat we vlotjes de kloof in konden fietsen. Eerst voorbij een heleboel kraampjes met kleding en vervolgens langs een hele reeks terrasjes. Maar toen konden we nog wel een stukje de kloof in wandelen en daarna van een ijskoffie genieten. 

Na dit intermezzo was het eigenlijk nog maar een kort stukje fietsen naar Bad Schandau. We staken weer de Elbe over met een pontje maar dit keer zonder trappen aan de oever. Aangekomen in Bad Schandau vonden we snel ons hotel. Een leuk hotel, mooie kamer en een erg goed restaurant. Meer hebben we niet nodig ?. 

Morgen fietsen we de laatste echte etappe naar Dresden alhoewel dat niet eens meer zo ver weg is. Onderweg hopen we nog de burcht van Königstein aan te doen.