Lenzerheide – MTB Tour Churwalden en Wandeling Malix

Ik had voor vandaag een bijzondere tocht in gedachten, die eigenlijk bestaat uit twee gemarkeerde MTB-routes, op een slimme manier aan elkaar geplakt. Helaas kon ik niet het hele plan uitvoeren, daarvoor was het verbindingsstuk tussen de 2 routes te moeilijk en te zwaar (een downhill freeride route omhoog is wat te veel van het goede).

Mijn route  begon vandaag met de lift naar de top van de Piz Scalottas op net iets meer dan 2300m. Leon in de lift, fiets in de lift. Vanaf die top nam ik een hele mooie trail naar beneden, de 612. Ik zeg wel naar beneden maar al snel volgde nog een steile en relatief lange klim omhoog die ik toch grotendeels kon rijden in tegenstelling tot de andere bikers die ik op de route tegenkwam. Eenmaal boven begon de lol pas echt, een heerlijke trail naar beneden. Smal, mooie uitzichten, kleine drops, heel veel flow. Kortom: hiervoor ben ik ooit gaan mountainbiken. De glimlach was niet van mijn gezicht te krijgen. Helemaal top. De eerste 500 à 600 hoogtemeters kon ik volledig rijden, zonder ook maar één keer van de fiets te moeten. Kijk, heb ik toch nog wat geleerd in al die jaren mountainbiken. Hierna volgde een stuk dat loodrecht op de hoogtelijnen door het bos naar beneden ging. Hiervan kon ik echt maar heel weinig stukken rijden. Ik denk dat dit voor de meeste stervelingen geldt tenzij ze erg de nadruk willen leggen op het sterfelijk zijn! Eenmaal beneden bij de hoofdweg begon een eenvoudig stuk over hoofdzakelijk asfalt. Mooie uitzichten en fijn om even bij te komen. Vanaf Churwalden volgde dan weer een stevige klim naar Malix en door naar de Malixer Alm. Deze klim droeg flink bij aan de 1300 hoogtemeters van vandaag! Op de Alm kon ik eindelijk wat eten (na eerder een plak peperkoek tot me te hebben genomen) wat ik ook echt nodig had! Na de Alm kwam ik weer op een trail, die aanvankelijk veel te moeilijk was om te rijden, dus de fiets duwen, meestal omhoog. Super vermoeiend trouwens. Uiteindelijk was de trail echter te rijden en ook erg mooi. De trail ging over in een breder pad die met vele, soms krappe bochten, weer naar beneden naar Churwalden ging. Heerlijk racen. In Churwalden een flink stuk asfalt maar toen kon ik aan het einde van Churwalden overstappen op een trail naar Parpan. Wederom heel mooi, maar ook knettersteil omhoog. Eigenlijk had ik verwacht niets meer te kunnen, maar ik reed nog gewoon naar boven! Vanaf Parpan ben ik over de grote weg naar Lenzerheide geracet. In Parpan werd ik nog ingehaald door de postbus waar Christel in bleek te zitten, die nog even snel een fotootje schoot! Rond 17:45 was ik volledig uitgeput maar heel tevreden terug in het hotel. Helaas zit de, noodgedwongen, korte vakantie er nu op, maar wat heb ik deze week genoten van de bergen en het mountainbiken. Ik kan niet wachten tot het september is en we weer teruggaan naar Zwitserland.

En dan nu het verhaal van Christel.

Controle bij de huisarts: die was heel tevreden! Erg fijn om te horen. Minder was dat ik ook hoorde dat ik de brace mogelijk 2 weken moet dragen, waar de andere huisarts in ’t begin sprak van 1-1,5 week, ze gaf echter ook goede uitleg waarom dat verstandig was.

Maar, met brace valt zelfs nog vrij goed vakantie te vieren, als je het plan er op aanpast. Dus nam ik de postbus naar Malix om daar een makkelijke wandeling van dik 2 uur te lopen. Het was een gemarkeerde route maar op sommige plekken was die wat lastig te volgen, met ergens opzij wat verfstreepjes terwijl de weg ook gewoon rechtdoor verder liep, dus goed om je heen en vooruit kijken. Zie een foto. Het paadje dat ik daar moest hebben ging door gras dat tot boven mijn schouders reikte!

Ergens in het begin deed ik toch wat fout, en om niet op de vrij smalle hoofdweg te hoeven lopen zocht ik een smal weggetje op, liep een stuk door een bloemenwei en kwam toen weer op een weggetje uit dat naar de burchtruïne voerde, waarvan ik wist dat de route er langs liep. Kleine maar leuke ruïne met in de toren op 10 meter hoogte een ladder (zie foto) waarvan het me een raadsel was hoe iemand onder aan die ladder kon komen. De verklaring is, vermoed ik, dat je met het touw dat buiten hing tegen de muur op naar de kantelen kan klimmen, daar langs op lopen naar de toren, en dat er van daar uit een gangetje door de muren van de toren naar die ladder gaat. Helaas kon ik met die brace mijn theorie niet toetsen…

Bij de toren op het bankje (foto, met uitzicht op typisch Zwitserse picknickplek: met naast bankjes een grill plus stookhout) even een reep gegeten, want inmiddels lunchtijd en nog een uur lopen zonder fotopauzes naar het volgende dorp waar ik verwachtte te kunnen lunchen, later meer daarover.

Vervolgens een heel afwisselend en soms erg mooi pad. Met o.a. mooie waterpartijen en uitzicht wijd het dal in, dat hier heel anders oogt dan in de buurt van ons hotel, omdat de hoge witte toppen meestal achter lagere groene ronde toppen schuil gaan.

In Churwalden bleek een bar dicht en een restaurant voorgoed dicht en had ik kilometers langs de grote weg moeten lopen om helemaal aan de andere kant van het dorp iets te vinden, dat had ik vanuit de bus al gezien. Maar het was erg ver en saai en al laat, dus ben ik het gemeentehuis binnen gelopen voor een toilet en heb ik bij de slager die ik al eerder tegen kwam een Birnenbrot (zwitserse variant op pan forte, bomvol rozijnen, noten, e.d.) plus een paar plakjes Bundner fleisch gekocht en die op het eerste geschikte picknickplekje opgegeten. Simpel, maar lekker.

Later kwam ik op mijn weg nog een leuke en lekkere toevoeging tegen: de Sirop bar (zie foto). Daar heb ik nog een bekertje lindebloesemlimonade gedronken, erg lekker.

Onderweg als extra nog erg mooie feeërieke lichtval op hoge witte bergen in de verte, tjirpende krekels en ergens heerlijk geurende vlierbloesem.

Vanavond weer heerlijk gegeten in ons hotel. Als afsluiting nu a la carte gegeten met voor mij Saibling (zoetwater vis) en voor Leon een heerlijke Entrecote met daarna respectievelijk een erg lekker chocoladetoetjes met verrukkelijke dessertwijn en een kaasplankje met port.