Vandaag hebben we allebei een heerlijke dag gehad. Ik heb een mountainbike tour gemaakt onder leiding van de hoteleigenaar en Christel heeft een mooie wandeling gemaakt in de buurt van Lenz en terug naar ons hotel in Lenzerheide.

De hoteleigenaar organiseert één keer per week een mtb tocht met gasten. Niet altijd heeft hij gasten die meegaan maar vandaag dus wel. Ik vond het wel lekker om vandaag niet alleen te rijden en nog belangrijker: een tocht met een ‘local’ te maken. Ik was overigens wel de enige die meeging, dus waren we met zijn tweeën. De tocht ging vanuit Lenzerheide via Lenz naar het Albulatal. Het begon op brede paden en asfaltwegen maar ging al snel over op brede en dan smalle trails. Een lokale biker kent natuurlijk allerlei paadjes die niet op de kaarten staan. Fantastisch! Het eerste deel van de tocht ging voornamelijk bergaf maar dan komt natuurlijk een moment dat we weer omhoog moeten. Dat liep allemaal lekker. Vervolgens kwamen de uitdagende trails. Heerlijke smalle paden met wortels en stenen, langs afgronden en door smalle diepe dalen op en neer. Om uiteindelijk uit te komen bij één van de spoorwegviaducten die keer op keer in brochures over Zwitserland terugkomt. En laat daar nu net een trein overheen rijden! Ik laat de foto’s het verhaal vertellen! Daarna nog meer trails. Spectaculair, uitdagend, moeilijk. Niet alles was te fietsen maar heel veel wel. En geen moment had ik het gevoel dat ik geen controle meer had. Perfect dus! Echt één van de mooiste routes, zo niet de mooiste, die ik ooit gereden heb. Onderweg heerlijk gekletst met de hotelier over biketoerisme in Zwitserland, hardlopen, mountainbiken in het algemeen en allerlei andere zaken. Heel leuk. Na nog een heel mooi spoorwegviaduct, nog meer trails en heerlijke paden naar beneden kwamen we in Tiefencastel waar we de fietsen op de bus zetten om een stukje van een paar kilometer met veel hoogtemeters over te slaan. Vanaf Lenzen zijn we toen weer naar Lenzerheide gefietst. Onderweg ook nog even Christel opgezocht die in de buurt van Lenz, vlakbij waar wij reden, van een heerlijke late lunch zat te genieten (zie haar verhaal). Daarna vlot doorgereden naar Lenzerheide. Morgen nog een keer biken. Ik heb een mooie, maar ook uitdagende en zware tour uitgezocht. Benieuwd hoe dat na de 48km, bijna 1000hm, vandaag zal gaan!

En dan nu Christel’s verhaal.

Vandaag niet eerst huisarts of dingen te regelen en de afgelopen dagen al lekker bijgeslapen dus ‘al’ rond 10 uur het hotel uitgegaan. Met mijn sling leek rugzak niet handig, dus uitgekiend wat ik in de zakken van mijn wandelbroek en regenjas kon meenemen. Tot mijn verrassing bleek 1) supermarkt open op Maria lichtmis, wat hier nog een feestdag is; 2) in de zak van mijn regenjas een half liter flesje water te passen! Bus naar Lenz genomen, ik hoefde maar kort te wachten en medereizigers hielpen de juiste bus te vinden.

In Lenz een gemarkeerde wandeling gelopen. Af en toe moet je net een paar meter verder kijken dan je neus lang is, maar dan perfecte markering. Genoten van bloemenweitjes en op tig plaatsen stil gestaan om bloemen te kijken en fotograferen. Twee van allereerste rijpe wilde aardbeitjes gevonden, smaakten erg lekker. Verder veel die van voren al heerlijk rood oogden, maar als ik ze optilde aan de achter- of onderkant nog niet rood waren en ook nog niet lekker smaakten, helaas.

Bij een uitzichtpunt met daaronder een zuidhelling minstens een kwartier stil gestaan omdat daar erg veel insecten rond schermbloemen rondvlogen, en na even wachten zag ik wat ik al hoopte: ook vlinders. Diverse apollovlinders(?) van dichtbij gezien, zie foto. En nog een grote witte met stippen die ik ook op een plaatje nog nooit had gezien. Onderweg nog diverse andere vlinders gezien, en veel orchideeën (in elk geval 2-3 soorten lila, en ik denk ook 1-2 witte).

Bijna aan het eind van de route heerlijk op terras in de zon genoten van Eglifilet: een lekker visje in heerlijk deeglaagje vers gebakken, met een variatie aan salades en brood. Daarna wilde ik eigenlijk stoppen maar toen stuurde Leon een berichtje dat hij in de buurt zou komen en ging ik toch nog even op de kaart met desserts kijken. Bleek daar kwetsensorbet met in … gemarineerde kwetsen op de kaart te staan! Die kon ik niet aan mijn neus, en mond, voorbij laten gaan. Toen ik daarvan aan het genieten was kwam Leon aan fietsen. Kon ik hem nog even laten proeven. En we konden even ervaringen uitwisselen. Ik was bij mijn dessert aan de praat geraakt met de oude Zwitserse man aan het tafeltje naast me, en hij bleek ook Leon’s gids te kennen en zij kletsten ondertussen ook wat. Nadat Leon en gids weer waren vertrokken nog wat nagekletst met de oude man en het eerste stukje nog samen gelopen, tot hij de andere kant op moest. Daar legde hij me de weg terug uit. Die was aardig, en ik heb aan de rand van Lenz nog pootjegebaad in een bergbeek. Dwz een paar keer hooguit een paar seconden mijn voeten in het ijskoude water gedompeld, en daarna lekker in de zon laten opdrogen.