Het was afgelopen weekend zo’n mooi weer dat er natuurlijk gefietst moest worden. Maar omdat het weekend erg vol zat, met lekker eten bij Da Vinci in Maasbracht op zaterdagavond en verjaardagsfeestjes op zondag, bleef eigenlijk alleen de zaterdagochtend over. Toertocht Ermelo dus. Vanwege haar keelpijn besloot Christel om niet mee te gaan maar ik had zo veel zin om te fietsen dat ik toch echt wel een uur rijden ervoor over had.
Het bleek een mooie en goed georganiseerde tocht. Wel erg koud in het begin maar daar had ik me op gekleed. Ik koos voor de 50km. Lekker veel singletrack door de mooie bossen in de buurt van Ermelo. Een beetje hoogteverschil maar niet echt veel, dus lekker op snelheid doorrijden. Af en toe technisch maar nooit echt te moeilijk. En het mooie weer van donderdag en zeker vrijdag had ervoor gezorgd dat de route er best goed bij lag. Nauwelijks modder. Euh … alleen dan die paar modderpoelen waar we nog omheen konden. Maar wel één te veel voor mij. Ik had net kundig een modderpoel ontweken toen ik me vastreed in een volgende modderpoel, niet meer op tijd uitgeklikt raakte en dus omkiepte om een zijdelingse duik in de modder te nemen. Van die hele vieze modder dus. Stinkende modder. Natte modder. Bah! Kortom: zeiknatte linkerarm, linkerbeen, linkervoet en linkerhandschoen. Dus maar weer snel, met krakende fiets, doorgereden om niet te veel af te koelen. Bij de pauzeplaats een paar kilometer verderop kon ik gelukkig handschoenen wisselen (ik had ook de gewone fietshandschoenen nog meegenomen) en een droog shirt aantrekken (ik had nog een dunner reserveshirt in de rugzak).
Maar waarom kon ik niet snel genoeg uitklikken? Ik had vrijdagavond mijn nieuwe winterschoenen opgehaald bij fietswereld Malden (cadeautje van Christel voor mijn verjaardag). Ze hadden daar wel de SPD plaatje gemonteerd, maar niet goed (ze stonden scheef en asymmetrisch zelfs na de tweede poging). Een zoveelste bewijs dat ze bij Fietswereld Malden een stelletje prutsers zijn. Dus zelf de plaatjes goed gezet maar niet vast genoeg. En dus draaiden de plaatjes en moest ik daardoor veel verder doordraaien om uit te klikken. Het was zelfs zo erg dat ik na de pauze niet meer veilig in en uit kon klikken en dus maar verder gereden ben met alleen de rechtervoet ingeklikt. Ik kan je vertellen dat dit niet prettig is. Extra vermoeiend en heel ongemakkelijk. Ik heb er dus rap voor gekozen om na de pauze niet meer de 50km aan te houden maar de 25km. Uiteindelijk daarmee op bijna 40km uitgekomen. Nog niet eens zo slecht. En ja de winterschoenen doen waar ze voor bedoeld zijn: mijn voeten lekker warm houden!
In ieder geval wil ik nog wel een keer naar Ermelo voor een herkansing!
Even na de modderduik
