Tijd voor dolfijnen! Nadat het gisteren de beurt was aan de walvissen was het vandaag de beurt aan de dolfijnen. En we gingen ze niet alleen zien, nee, Christel ging ook tussen/met de dolfijnen zwemmen. En dat was nog niet alles. Na de lunch hebben we mountainbikes gehuurd en de Kaikoura Trail gereden.

We moesten ons al vroeg melden bij Kaikoura Encounter voor de Dolphin Encounter. Gisteren waren we daar al langs geweest omdat Christel nog een formulier moest invullen. Als eerste moest Christel zich daar omkleden en in een websuit hijsen waarna we met zijn allen een filmpje met instructies konden bekijken. Tussendoor was het helaas lang wachten. Een aantal groepen moest zich omkleden en daarom duurde het gewoon lang voordat de film uiteindelijk getoond werd. Hierna werden we in een bus naar het haventje van Kaikoura gebracht waar de boten klaarlagen. Op onze boot zaten, meen ik, 17 zwemmers en 4 toeschouwers, waar ik er één van was. Zwemmen is niet zo mijn ding. Wel voor Christel die hier al enige tijd naar had uitgekeken.

Vrij snel waren we bij de eerste school dolfijnen en werden de zwemmers opgeroepen zich klaar te maken: muts en duikbril op en zwemvliezen aan. Toen werd met de scheepshoorn het signaal gegeven om te water te gaan. Toen iedereen eenmaal te water was, was het zaak om te proberen de aandacht van de dolfijnen te trekken met duiken, rondjes zwemmen met een dolfijn, zingen, geluid maken en ander gestuntel. Best vermakelijk voor de toeschouwers. Er waren volop dolfijnen onder en tussen de zwemmers te vinden. Christel vertelde dat ze de dolfijnen diverse keren had kunnen aanraken als ze dat had gewild maar dat mocht niet. Het was heel bijzonder om tientallen(!) dolfijnen van slechts een armlengte tot ca. 2 meter afstand te zien. En ze waren volstrekt niet bang, ze zwommen rustig. Het idee is dat de groep zo lang mogelijk de interesse van de dolfijnen vast moest zien te houden. Zodra ze de interesse verliezen zwemmen ze weg, en kan geen mens dat bijhouden, ook niet met zwemvliezen. De schipper luidt dan weer de scheepshoorn en de zwemmers klimmen snel aan boord om naar een andere plek te gaan. Op die manier hebben we 3 plekken met veel tot heel erg veel dolfijnen aangedaan. Op de laatste plek waren honderden dolfijnen te vinden. Christel vond het een hele bijzonderen en supergave ervaring.

Ondertussen konden de toeschouwers genieten van het zwemspektakel en natuurlijk van de dolfijnen. De Dusky Dolphins zijn heel speels en zijn de meest acrobatische van alle dolfijnen. Ze vertonen graag hun kunsten voor publiek of andere dolfijnen. Dit was echt heel erg mooi en leuk om te zien. De Dusky Dolphins waren een eeuw geleden of zo bijna uitgestorven maar de populatie heeft zich wonderbaarlijk hersteld. Dusky Dolfijnen zijn zeer effectieve jagers en hoeven daarom maar een klein deel van hun tijd te besteden aan het zoeken naar voedsel. De rest van de tijd gebruiken ze om te spelen en voor … sex. Dat laatste overigens niet alleen maar om voor nageslacht te zorgen maar gewoon ook omdat ze het leuk vinden. Ze hebben overigens geen vaste partners. Het spelen kent vele vormen. Het springen in het water, de acrobatiek, zoals wij die vandaag veelvuldig zagen is daar één van maar men heeft ook gezien dat groepen Dusky Dolphins een spel spelen waarbij ze zeewier aan elkaar doorgeven, een soort balspel met zeewier. We mensen kennen de regels (nog) niet maar de dolfijnen vinden het leuk. Dusky Dolfijnen worden ongeveer even zo groot als een mens en wegen ongeveer zo veel als een gezond volwassen mens (tussen 60 en 90 kg).

Na deze enerverende ervaring zijn we eerst gaan lunchen. Toen bedacht dat we nog wel een stukje wilden gaan fietsen. Dus mountainbikes gehuurd en eropuit getrokken. Specifiek wilden we de Kaikoura Trail rijden. Dat is een MTB route die deels uit echte MTB trails en deels uit verbindingsstukken op verharde of onverharde weg bestaat. Die verbindingsstukken bleken geen straf want met hele mooie panorama’s. Het eerste stuk van de Kaikoura trail hebben we een beetje vals gespeeld door een stukje van de trail te rijden die we gisteren gewandeld hebben. Dat stuk is ook toegankelijk voor fietsers en een veel mooiere manier om het schiereiland over te steken dan over de weg. Na deze leuke aanloop ging de route verder tussen oceaan en grote weg in over een leuke kilometers lange trail. We draaiden van de oceaan af en volgden grofweg een riviertje stroomopwaarts, dus lichtjes omhoog over wederom een leuke single trail, vaak diep in het bos. Na dit gave stuk volgende kilometers lang over de weg met steeds mooie uitzichten op de bergen. Dit stuk was overigens niet helemaal vlak maar liep nog best een stuk omhoog. Maar de beloning was er zeker naar. Een supergave single trail, lekker bochtig, met stenen en wortels, terug naar de oceaan. Vanaf daar was het grotendeels over asfalt met een laatste paar kilometer trail terugracen naar de fietsverhuur. De fietsen moesten namelijk om 18:00 terug zijn. Om 17:58 leverden we ze in! Dus weer een gaaf stukje gemountainbiket in dit mooie land! Dit keer 47 km met bijna 400 hm. We hebben ons zelf beloond met een lekkere Real Fruit Icecream!

Met lekker pizza’s hebben we vanavond twee action-packed dagen Kaikoura afgesloten. Morgen gaan we een flink stuk rijden. Op naar de Golden Bay!


2 reacties

Marie-Jose · 2019/02/27 op 20:25

Super gedaan Christel. Op deze ervaring kun je nog lang teren! Geniet nog lekker samen in dit bijzonder afwisselende land!

Groetjes

Leny Wijts · 2019/02/27 op 13:04

Geweldig. Dit zullen jullie nooit meer vergeten. Christel zal hier nog heel,kang met een ‘big smile’ aan terugdenken. Doe ik ook nog steeds.

Gesloten voor reacties.