Over de Chnügrat naar de Oberblegisee

17 kilometer, 770 hoogtemeters

Wat is dit gebied toch mooi! We wandelen vandaag een hele mooi en deels ook spectaculaire wandeling. Vanuit hotel Tödiblick eerst dik 5 kilometer klimmen, maar nooit heel steil naar de wonderschone Chnügrat op 1854 meter. Daarna via de Seblengrat naar het Bächital en door naar de mooi Oberblegisee waarna we via een op en afgaand pad terugliepen naar Braunwald.

Het eerste deel van de klim steeg, nadat we Braunwald verlieten, aangenaam door een koel bos. Het pad was hier breed en nooit heel steil. Maar ongemerkt tikten de hoogtemeters toch weg. Na een flink stuk zo door het bos gelopen te hebben liep de route verder over een smal pad. We zagen vanaf hier ook steeds meer constructies om lawines tegen te houden. Overigens worden met dat doel ook heel wat bomen aangeplant op deze steile hellingen. Al snel kwamen er uit op de Chnügrat waar we uiteraard naar beide kanten toe mooi uitzicht hadden, waaronder op de ver in de diepte gelegen Oberblegisee waar we later naartoe zouden wandelen. Echt een hele mooie plek en perfect om hier de eerste helft van ons lunchpakket te verorberen.

Na de Chnügrat liepen we verder naar de Seblengrat. Ook dit was weer een ontzettend mooi stuk. De Seblengrat was met 1905 meter tevens het hoogste punt van de route vandaag. De afdaling van de Seblengrat naar het Bächital was heel pittig. Vaak heel steil en de eerste helft ging over lastig te herkennen graspaden. Soms leek het pad even helemaal verdwenen. De GPS bood echter steeds uitkomst. Na de hele pittige afdaling kwamen we uit bij het Bächital en even later bij de Alp Boesbächi waar kaas en melk gemaakt wordt. Vanaf hier liepen we op en neer naar de Oberblegisee. Maar eerst streken we nog neer op het terrasje van Bächi Stubli om wat te drinken en een toiletstop te maken. En op de terugweg deden we dat nog een keer.

Op het pad naar de Oberblegisee kwamen we al snel wegwerkzaamheden, of beter gezegd, padwerkzaamheden tegen. Hoe breng je de daarvoor benodigde spullen, zoals allerlei kleine graafmachines en veel grint, naar zo’n plek als er geen wegen in de buurt zijn? Met een helikopter dus! We hoorden al de hele middag het lawaai van een helikopter. Die ging steeds op en neer van de werkzaamheden naar een plaats aan het meer waar hij grind ophaalde om dat vervolgens op het pad te droppen. Emmer voor emmer! (Ok, wel een grote emmer). Imposant om dit te zien.

De Obereglisee was wederom heel fraai. Al pootje badend hebben we deel twee van de lunch (een hele late lunch nu) genoten. Lekker om ons voeten lekker te laten afkoelen in het heldere en koude water van het meer. De terugweg naar Braunwald vanaf hier was gemakkelijk maar niet zonder nog het nodige te moeten stijgen en uiteindelijk ook nog te dalen. Rond 17:30 waren we goed moe weer bij Tödiblick.