Kan het nog mooier? Dat vroegen we ons gisteren af en vandaag bleek dat het antwoord ‘ja’ is. Wij denken althans het mooiste strand op deze aardbol gevonden te hebben, of toch in ieder geval het mooiste strand waar wij ooit op stonden.

We hebben vandaag de Golden Bay noordelijk van Takaka en Pohara verkend. De weg zelf was al heel erg mooi en zeer afwisselend maar de plekken die we bezochten waren stuk voor stuk meer dan de moeite waard.

Onze eerste stop was Te Waikoropup? Springs. Dit zijn zoetwaterbronnen met een enorme capaciteit, tot wel 14 kubieke meter per minuut! Dit water is afkomstig van regen die ofwel door de bovenste grondlagen in de buurt naar de bronnen doorsijpelt; regen die valt komt op deze manier in ongeveer 1 jaar tijd bij de bron uit. Ofwel regen die bovenop de bergen valt en langzaam via karst doorsijpelt en in de bron terecht komt. Dat regenwater doet er zo’n 10 jaar over. Alle water wordt tegengehouden op weg naar zee door een stuk ondoordringbare rots. En dat is waar de bronnen naar boven komen. Op zich al interessant maar wat echt bijzonder is, is de ontzettende helderheid van het water. De theoretische maximum afstand die men door water kan kijken is 83 meter. Het water van deze bronnen komt tot 63 meter. Daarmee is dit bronwater het op één na helderste zoetwater van Nieuw Zeeland en het op twee na helderste zoetwater ter wereld. Komt er dus op neer dat we zonder problemen de grond van het meertje waar de bronnen in uitkwamen konden zien. Ook de omgeving zelf was trouwens erg mooi. Kortom: een goed begin van de dag.

De volgende en langste stop was die helemaal aan het einde van de Golden Bay, bij Wharariki Beach, onze mooiste strandervaring ooit. We maakten daar een fraaie wandeling van 6 kilometer waardoor we aan de ene, mooiste en rustigste kant, het strand opliepen en vervolgens over het hele strand konden lopen om er aan de ander kant via de duinen weer af te geraken, wat overigens alleen in een periode van twee uur voor tot twee uur na eb kan. En wat maakt dit strand nu zo mooi? De ligging, het fijne zand maar bovenal de ongelooflijk mooie rotsen en doorgangen in de rotsen op het strand en in zee. Zo mooi …. we hebben hier een paar uur vertoefd en natuurlijk ook gepicknickt. En alsof het strand zelf nog niet genoeg te bieden had was er ook nog een groep zeehonden aanwezig. De kleintjes waren heerlijk in een rotspoel aan het spelen en trokken zich helemaal niets van het publiek aan.

Dit was nog niet alles voor vandaag. De laatste stop en wandeling was Farewell Spit. Dit is een 35 kilometer lange landtong, voornamelijk bestaande uit duinen. Het is een paradijs voor vogels. Het is ook een beschermd natuurgebied. Alleen de eerste paar kilometers zijn voor het publiek toegankelijk. Daar hebben we een wandeling van 9 kilometer gemaakt. Eerst wandelden we een paar kilometer langs de zuidkant van de landtong, dat is de Golden Bay kant. Het was nog altijd laagtij en naast ons was een honderden meters brede strook drooggevallen land, je zag nog net een reepje zee. Omdat het al uren was drooggevallen waren er helaas weinig vogels meer aan het voedsel zoeken, maar we zagen nog een Oystercatchers en Stilts (Steltlopers).

Vervolgens staken we over naar de noordkant. Die oversteek ging dwars door de duinen, grotendeels zonder begroeing en op eigen inzicht want elke vorm van pad of markering ontbrak. Zou de Sahara er ongeveer zo uitzien? Misschien, maar daar zie je niet voor en achter je de zee! Wederom heel erg mooi.

Dan over het strand aan de noordkant terug richting uitgangspunt. Dat stuk strand was ontzettend breed, iemand omschreef het als de ‘landingsbaan van Heathrow’. Leuk waren de vele watervogels die daar hun kostje bij elkaar scharrelden. Eindelijk was onze verrekijker een keer nuttig.

Als laatste staken we weer over naar de zuidkant waarbij we over het terrein van een boerderij liepen. Ook weer een mooi stuk al moesten we goed kijken waar we onze schoenen neerzetten. Schapen en koeien hadden het nodige achtergelaten!

Omdat het al laat was toen we klaar waren met wandelen besloten we onderweg wat te eten en wel in The Mussel Inn. Dat is een nogal befaamd tentje halverwege Golden Bay. Er is lekker eten (type eetcafé eten), vaak livemuziek en een hele bijzondere sfeer. Artistiek en hippie. Leuk en we hebben lekker gegeten. En we hebben nog een voorproefje gehad van de muzikant die vanaf 20:00 zou gaan spelen, maar dat hebben we verder niet afgewacht.

Morgen gaan we naar de wijnstreek nabij Blenheim maar eerst hopen we hier nog onder begeleiding van een gids op zee te gaan kajakken. Hopelijk gooit de wind geen roet in het eten. Voor het kajakken moeten we morgen al om half 9 vertrekken, dus we hebben onze koffers al zoveel mogelijk gepakt.