Rustdag. Soort van. Laten we zeggen … rustdag Leon en Christel stijl. Vandaag hebben we best een redelijk relaxte dag gehad. Een bezoek aan ‘ghost town’ St. Bathans met zijn Blue Lake en naar Wanaka voor onze volgende drie nachten. Aangevuld met een stukje hardlopen om het ook weer niet al te relaxt te laten zijn.
Van de eigenaresse van onze B&B in Ranfurly hadden we gehoord dat St. Bathans in Central Otago de moeite waard was om te bezoeken. Omdat het maar 50 minuten rijden was van Clyde naar St. Bathans en ook van Clyde naar Wanaka konden we St. Bathans vandaag mooi bezoeken. St. Bathans was ooit een bruisende stad van gouddelvers. Er is daar heel erg veel goud gewonnen. In tegenstelling tot Hamilton dat we eerder bezochten wonen hier nog wel wat mensen (10 of zo) en staan er nog een paar goed bewaard gebleven oude huizen, waaronder het Vulcan Hotel. In het Vulcan Hotel zouden nog geesten rondwaren en menigeen die in kamer 1 verbleef meende een geest te hebben waargenomen. Wij namen daar natuurlijk niets van waar, maar wel van de mooie oude huizen. En na een simpele lunch in hotel Vulcan hebben we een rondje gewandeld bij het Blue Lake. Dit meer is ontstaan door afgravingen ten bate van de gouddelving. Hele heuvels zijn afgegraven en wat achterbleef was een meer met bijzondere kleuren erom heen. Het meer heet Blue Lake omdat het heel erg blauw is, maar dan moet wel de zon volop schijnen wat die juist tijdens ons bezoek niet echt deed. De kleur van het water wordt veroorzaakt door allerlei mineralen in de grond. Ondanks dat de zon niet scheen waren de veelkleurige zandsteenformaties rondom het Blue Lake toch magisch te noemen. Heel fraai.
Na ons aangename bezoek aan St. Bathans reden we via een erg mooie route naar ons verblijf, Wanaka Haven even buiten Wanaka, net als Queenstown een echt mekka voor de buitensport. Onderweg deed de mogelijkheid zich voor om vers fruit in te slaan en dat hebben we dan ook volop gedaan. Central Otago is zo ongeveer de fruitboomgaard van NZ en daar moet van geprofiteerd worden!
Bij Wanaka Haven werden we als eerste begroet door de twee honden. Die bleven braaf op afstand maar het was evengoed een leuke begroeting. Dat was ook de kennismaking met de Belgische eigenaren van Wanaka Haven, Annemie en Steve. Het had van ons overigens ook Wanaka Heaven mogen heten. Prachtig gelegen, mooie kamers, fijn zwembad in de tuin, fraaie uitzichten vanaf ons privéterras en ook verder van alle gemakken voorzien.
Omdat we best op tijd waren zagen we onze kans schoon om weer een stukje te gaan hardlopen en wel langs de rivier. Daar loopt een hele mooie trail die we later misschien nog wel per mountainbike gaan verkennen. Het was in ieder geval nu een echte, tamelijk inspannende, trailrun, ook al liepen we maar 6 km. Christel had daarna nog even tijd om het zwembad in te duiken alvorens we naar Wanaka reden om een hapje te eten. Veel plekken in NZ worden vooral door iets oudere toeristen bezocht, maar dat geldt niet voor Wanaka. Heel veel jonge, hippe en zo te zien sportieve types hingen hier rond. En zo te zien doen alle restaurants hier hele goede zaken.
Het is nog even onduidelijk wat we morgen gaan doen. In principe staat voor morgen onze heli-wandel-jet boat tocht op het programma maar bij navraag vandaag bleek dat het niet zeker was dat die morgen door kan gaan ivm het weer. Morgenvroeg moeten we nog een keer bellen. Het kan zijn dat die dan alsnog (iets later) doorgaat of naar de woensdag verplaatst wordt. Alsdan gaan we waarschijnlijk fietsen/mountainbiken. Het zadel lonkt nog steeds.
