Otago Central Rail Trail – the end

Toen zat de Rail Trail erop. Vandaag reden we nog 43 km van Kokonga Lodge naar Middlemarch waarna we met de bus weer naar Clyde teruggebracht werden. We hebben 5 dagen heerlijk gefietst over de River Trail (Clyde naar Alexandra), over de Roxburgh Gorge Trail en de hele Rail Trail vanaf Alexandra naar Middlemarch. En naast deze trails hebben we nog de nodige uitstapjes gemaakt. In het totaal hebben we 260 km gefietst met elke dag (op vandaag na) de nodige hoogtemeters. Leuk, mooi en heel fijn die afwisseling.

Vanochtend een simpel maar lekker ontbijt (continental breakfast) in de lodge en voor ons doen op tijd, om 9:00, vertrokken. We moesten nog dik 40 km afleggen en ons rond 13:00 in Middlemarch melden. Bij vertrek was het weer heel erg mooi weer maar ook heel erg koud, een graad of 8 denk ik. Het eerste stuk van de Rail Trail was natuurlijk hetzelfde als gisteren maar dat was geen straf. Weer door die mooie ‘gorge’ en nu, vanwege de vroege zon, met veel zachtere kleuren. Fraai! Langzaam verliet de route daarna het bergachtige deel waarna we afdaalden naar de groene vallei van de Taieri River, de rivier die we al een heel stuk, ook door de kloof, min of meer volgden. Bij Hyde namen we nog even een oploskoffie (helaas) in een popup-cafe, een cafe waar je van alles en nog wat kon nuttigen, snacks, snoep en drinken, maar waar geen personeel was. Je moest geld achterlaten in een ‘honesty box’. Geinig systeem. Ik weet niet of dit in Nederland zo goed zou werken ;-). Tijdens het vervolg van onze rit zijn we nog een paar keer gestopt om wat interessante informatie over de voormalige spoorweg en de dorpen aan de spoorweg, te lezen. Onder andere bij Hyde Station, een goed bewaard gebleven voormalig station wat nu in privé bezit is maar gelukkig wel toegankelijk voor iedereen. Even voor 13:00 kwamen we aan in Middlemarch. Daar is nog een echt station waar een echte maar oude trein klaarstond voor vertrek naar Dunedin. Een mooi eindpunt van deze gave route.

Na de fietsen ingeleverd te hebben en de spullen van de fietstassen in onze koffers erbij te hebben gepropt, hadden we nog kort tijd voor een snelle maar (weer) lekkere lunch. Waarna we met de shuttle bus naar Clyde gingen, een rit van 2,5 uur. Naast ons reed nog één fietser met de shuttle mee en een wandelaarster die we al verschillende keren waren tegengekomen. Met haar raakten we uitgebreid in gesprek. Waarom loop je dit traject, dat veel geschikter is om te fietsen, in godsnaam? Zij, een politieagente uit Queenstown, was aan het trainen voor een lange tocht in de Verenigde Staten, 4000 km of zo in 3 maanden lange de westkust van de grens met Mexico naar Seattle. Daarom dus.

Terug in Clyde hebben we eerst een lekkere kop koffie gedaan waarna we ingecheckt hebben bij Olivers en Clyde een beetje zijn gaan bekijken. Clyde heeft ook weer een historisch centrum met een aantal fraaie oude gebouwen. Wat ook fraai was: de vele bloemen en dan in het bijzonder de rozen en lavendelstruiken met ontelbare zoemende hommels. O ja, we hebben ook nog een ijsje gegeten. En wat voor één? Een ‘fresh fruit ice cream’ die ons juist daarvoor door de wandelende politievrouw was aangeraden. Heul erg lekker! En lekker was ook weer het avondeten bij Olivers. Man wat kunnen ze hier koken. Daar kunnen ze in veel restaurants in Nederland nog een puntje aan zuigen. Diezelfde politievrouw had ons ook gevraagd of we al veel van de Nieuw Zeelandse kazen hadden geproefd: nog bijna niets. Dus we namen samen een kaasplankje na. Dat bleek lekker maar niet bijzonder, dus dat proberen we later op een andere plek nog eens opnieuw!

Morgen gaan we weer verder. Nu naar Wanaka. Op naar nieuwe vakantie-avonturen.