Vinschau: Zuid Limburg is nog lang geen Süd Tirol

Gisteren zijn we aangekomen in Latsch in de Vinschau (Val Venosta) in Süd Tirol. We kozen dit als bestemming vanwege de weersvoorspelling. De Vinschau staat bekend om zijn vele zonuren (meer dan 300 zon-dagen per jaar) en aangename temperaturen, vooral als het elders in de Alpen wat minder is. Bij het zoeken naar een hotel kwamen we uit op hotel das Paradies waar we in juni 2011 ook al eens een weekje verbleven. Ook toen hebben we hier heerlijk gemountainbiket wat nu ook weer de bedoeling is. De reis gisteren duurde wat lang (bijna 12 uur), maar na de vriendelijke ontvangst, het installeren in de mooie kamer en het heerlijke avondeten (we hebben halfpension) was dat al weer vergeten en konden we ons een beetje gaan voorbereiden op de eerste mountainbikedag.

Vanochtend hebben we alle tijd genomen bij het opstaan en ontbijt. Zodoende vertrokken we ook pas tegen 11:30. We hadden zelf een route bedacht die ons al aardig wat hoogtemeters zou bezorgen, maar dan nog wel over asfalt, en op de weg terug vooral trails. Ons vermoeden dat die trails niet al te lastig zouden zijn bleek overigens onjuist. Na ons vertrek reden we eerst dalend gedurende 4,8km over het fietspad langs de Etsch naar Castelbello. Daar begon eigenlijk meteen de klim richting Marzoner Alm. Een klim van 5km waarin 600 hoogtemeters moesten worden overwonnen. De laatste kilometers van de klim kwamen niet meer onder de 12% met verschillende stukken van 17%. Pfff. Maar eigenlijk ging dat heel lekker en zonder problemen. Na de klim draaiden we af over een “schotterweg” naar Tarsch. Een lekkere afdaling over ruige schotter (steenslag) volgde. Op een gegeven moment zagen we nog twee mountainbikers die een karretje achter de bike hadden waarin een klein kind (niet veel ouder dan zuigeling) zat. Bijzonder en zij liever dan wij!

In Tarsch hebben we lekker gegeten bij een Jausestation. Meteen naar de lunch was het opnieuw klimmen geblazen, nu naar het dalstation van de Tarscher Alm stoeltjeslift. Ook deze klim was weer over asfalt en aardig steil, rond de 10%. Die paar procenten minder voelden al relaxed aan! Na het dalstation klommen we nog een stukje verder over Schotter voordat we een eerste trail terug naar beneden op draaiden. Dit was een S0 trail, niet al te lastig dus, maar soms wel heel steil. Genieten! Beneden in Tarsch hebben we ons via trails een weg gezocht naar de zogenaamde Latscher Trailzauber route. Die tussenliggende trails waren niet mals, flinke stukken S2 maakte het dat stukken voor ons niet goed te rijden waren. Enerzijds omdat het gewoon erg lastige stukken waren en anderzijds omdat we, zo aan het begin van onze vakantie, nog nergens aan gewend zijn. We hebben dan wel vorig weekend nog even stevig in Zuid Limburg gereden waar ook een aantal pittige downhill trails op onze route lagen, maar Zuid Limburg is geen Süd Tirol!

Uiteindelijk kwamen we toch, na dus al veel energie verspild te hebben, op de door ons gewenste trail, van de Latscher Trailzauber, uit. Een S1 trail, maar er zaten verschillende lastige stukken in die niet of nauwelijks onder deden voor de eerdere S2 trail. Dus ook hier hebben we weer flink wat stukken gelopen. Wel ging het steeds wat beter. Uiteindelijk toch weer hele gave stukken gereden. De naam Trailzauber wordt wel eer aan gedaan. Overigens was deze trail niet alleen downhill gericht maar zaten er ook nog stevige uphill segmenten in. Op enig moment was onze energie en concentratie wel op en zijn we via een verhard weggetje door de appelboomgaarden linea recta naar het hotel gereden.Het hele dal is hier trouwens bedekt door appelboomgaarden en de appelbomen staan in bloei. Mooi!