Omdat we vandaag direct vanaf het hotel wilden vertrekken hoedt we net wat minder vroeg op. Ook lekker. Het is tenslotte vakantie. We wilden vandaag weer een keer gaan mountainbiken. Voor het eerst sinds 2017 weer in de bergen. En de laatste jaren hebben we sowieso weinig gemountainbiked. We hebben natuurlijk wel heel veel kilometers op onze Santosjes gemaakt maar dat is toch echt geen mountainbiken, al fietsen we best af en toe wel onverhard.
We hadden een flexibele routeplanning, namelijk twee routes die we konden combineren om een kortere of langere route te rijden. Uiteindelijk hebben we de lange route, de Sonnenbalkon Tour Bartholomäberg – Silbertal gereden. We begonnen met een vlakke, zelfs licht dalende, aanloop langs de rivier de Ill. Na 5,5 km begon dan de lange klim met +/- 950 hoogtemeters waarvan gelukkig, het is tenslotte pas onze eerste MTB-dag in de bergen deze vakantie, de eerste 700 hoogtemeters op asfalt. Wel met een aantal stukken boven de 10% en de rest van de hoogtemeters op Schotter. Die stukken waren niet triviaal. Soms grove steenslag en losse stenen en regelmatig steil. Maar wel een echt MTB-karakter. Dat is zeker niet altijd het geval met Schotter.
Nog op het asfalt, boven het dorp Bartholomäberg, na dik 500 hoogtemeters, genoten we van een ijsje van geitenmelk op een bankje met prachtig uitzicht over het dal. Daarna volgde de wonderschone Fritzensee. Daar kreeg Christel een aanmoediging van een wandelaar die zei dat ze de eerste MTB-er zonder E was die ze vandaag zagen. We hielden een korte pauze met snack vanwege de late lunch. De route ging vanaf de Fritzensee heel mooi verder met wat meer op/af naar Kristberg voor de lunch met mega schnitzel. Daar besloten we de lange route te rijden met wel nog wat extra hoogtemeters. Maar dat zouden eEenvoudige hoogtemeters zijn.
De route voerde ons langs een mooi hoogveengebied. Vanaf daar daalden we door het hele mooi Silbertal. Met een korte tussenstop om een aantal kinderen met MTB (zonder E!) te helpen. Het stuur stond scheef van één van de fietsen en ze hadden geen materiaal bij zich. Mijn inbussetje kwam goed van pas. Met een aantal watervallen langs onze weg en deels langs de schitterende en wild stromende Litz fietsten we continu naar beneden, op één kort pittig klimmetje na. Onderweg stuitten we op een heuse koeienfile, waar we een tijdje achteraan hobbelden maar uiteindelijk rustig langs en doorheen laveerden. Zou leuk zijn geweest om daar beelden van te hebben. Deze koeien werden naar beneden gebracht van de hoog gelegen weiden, de zogenaamde Almabtrieb.
In het dorpje Silbertal genoten we van een kopje koffie en daarna door naar ons hotel. Met een mooi tempo want dalend op goed asfalt. Na 43 kilometer en 1170 hoogtemeters waren we terug bij het hotel. Wij zin het mountainbiken in de bergen dus niet verleerd. En conditioneel zit het sowieso wel goed, al werden we wel een beetje geholpen doordat een flink deel van de klim over asfalt was. Hopelijk nemen we deze vakantie nog vaker de mountainbikes!
