Van Ulm naar Heidenheim an der Brenz
71 kilometer, 230 hoogtemeters
Leon’s navigatie was een beetje in de war. Google bood uitkomst. Maar zowel Leon als Google stuurde ons over de hobbelkeien van het mooie Viertek dat we gisteren te voet bekeken. Maar uiteindelijk vonden we toch de weg van het centrum van Ulm terug naar de Donau. Daar kregen we nog een laatste muzikaal cadeautje: een groepje van ca. 8 mannelijke en vrouwelijke alphoornblazers gaven een concert direct naast ons fietspad. We hoorden een rustig en wat sneller stuk van een nummer van hen. Best mooi en verrassend afwisselend.
Enkele km’s volgden we nog de Donauradweg. Toen gingen we over op de Württemberger Tälerradweg. Deze stuurde ons eerst een hele tijd over een heel grote vlakte met granen en andere akkers over smalle en hele rustige landweggetjes. Zelfs fietsers kwamen we op deze zondag maar met grote intervallen tegen. Alleen aan de horizon zagen we het land heel licht glooien. Na een kilometer of 20 werd het glooien iets meer. Huizen stonden er maar af en toe een paar. Dus horeca was ook dun gezaaid. Daarom pakten we rond 11 uur een koffie met een gedeeld stuk aardbeientaart. Bij een Ijscafe. Een plek voor lunch kwamen we pas tegen half 2 weer tegen. Net op tijd. Pizza of pasta konden we nog krijgen voor de keuken ging sluiten!
Toen we op ca. driekwart van onze rit waren kwam veruit het mooiste stuk: het Eselburgtal. Een smal, groen, rustig en mooi dal met her en der rotsen en stukjes rotswand van 5-25 meter hoog. Met het riviertje de Brenz en een weg er slingerend doorheen voor alleen fietsers en voetgangers, waar volop gebruik van werd gemaakt. Op één van de rotsen, hoog boven ons, stond een eenzame Alpenhoornblazer te spelen. Zijn muziek echode mooi tegen de rotswanden. De video onderaan geeft een beetje een indruk.
We wisten dat er ‘s middags kans op onweer was. We hadden eerst nog wat hoop dat helemaal te kunnen ontlopen. Helaas begon het halverwege het dal wat te regenen en donderen. We hebben toen nog even gepauzeerd op een heel leuk terras. De regen viel gelukkig erg mee. De donder ging door. Wij fietsten toch maar weer verder, nog maar 12 km van ons hotel. Er volgde een erg mooi onverhard stuk. Een flinke bui konden we gelukkig droog onder een boom afwachten. Voor regenkleding was het te plakkerig weer, die hebben we in de tas laten zitten.
De laatste kilometers naar het hotel hielden we het gelukkig droog. Wel hadden we helemaal op het eind nog een pittige klim naar het hotel. En daar aangekomen hebben we eerst onze tassen met een borsteltje ontdaan van alle modderspatten voordat we ze naar binnen namen. We blijven hier in Heidenheim twee dagen. Na vier fietspaden is het weer tijd voor pauze. Met een schuin oog naar de weersvoorspelling leek ons daar morgen de meest geschikte dag voor. Het is overigens niet uit te sluiten dat het weer ons later deze week inspireert een extra rustdag in te lassen.
Maar goed. Na de klim en het schoonmaken van de tassen, was het heerlijk relaxen, douchen en eten.
0 reacties