Zoals we gisteren al schreven hebben we de vakantie nog een beetje verlengd met nog een sneeuwschoenwandeling met groep en gids van het hotel. De wandeling ging naar de Campill. Met 500 hoogtemeters die we bijna aan één stuk, direct vanaf de start, overwonnen en in combinatie met de soms diepe sneeuw was het een redelijk pittige tocht.
Het was grijs weer vandaag met wat lichte sneeuwval. In het begin zagen we al een hele lange witte helling die we zo ongeveer recht omhoog liepen. Maar toen waren er nog hekken en losse huisjes/gebouwtjes. Maar toen we eenmaal zover waren als we eerst konden kijken zagen we een zo goed als volledig witte helling met niks meer erop. Een pure witte wijdsheid waar gids Manni weer zelf sporen moest trekken.
Vanwege de wind trakteerde Manni even voor de top op een beschutte plek achter een huis, met grappige sauna erbij, op Glühwein. Opgewarmd stiefelden we verder naar de top van de Campill. Natuurlijk was er tijd voor een fotostop bij het kruis op de top. De weg naar beneden was weer een stuk lastiger, zeker voor mij, dan de weg naar boven. Diepe, losse, sneeuw waarin je regelmatig onverwacht wegzakte maakte het zwaar. Een paar keer vallen hoort er dan ook bij. Lekker zacht natuurlijk, maar als je in de diepe sneeuw ligt is het lastig opstaan want veel houvast om je af te zetten is er niet.
We lunchten in de Kreuzwiezenalm, net als maandag. We zaten aan tafel bij een gezellige Vlaamse vader en dochter waarmee we tijdens de lunch en deels ook daarvoor en daarna gezellig kletsten. Zij kwamen al jaren in de Lüsnerhof, vooral zomers, en kenden het gebied al behoorlijk goed door de wandelingen en MTB tochten die ze gemaakt hadden. Zelf zijn we vrij serieus van plan om hier in september een week terug te komen. Wellicht in combinatie met een week Montafonerhof.
Nog voor drie uur waren we terug bij Lüsnerhof. Nog een koffie en we vertrokken. Maar niet nadat een aantal personeelsleden met een handdruk afscheid van ons namen. Eén van de charmante kenmerken van dit hotel is de persoonlijke en warme benadering door het personeel. Nog voor half zes, terwijl het nog licht was, kwamen we aan in ons overmachtingshotel in Unter Miemingen waar we ‘s avonds nog genoten van de ‘gutbürgerliche’ Küche. Gelukkig hadden we daar plek voor na de stevige wandeling.
Morgen staan we op tijd op, om 7:30 ontbijt, en rijden de +/- 800 kilometer naar huis. Dan zit de vakantie er definitief op.
















0 reacties