Kaiser Wetter. Na een paar grijze dagen en een natte dag gisteren, werden we vanochtend wakker in een ‘winter wonder land’. Vanaf ons balkon zag de wereld er al schitterend uit en het werd alleen maar mooier vandaag tijdens onze hele zonnige sneeuwschoenwandeltocht. Wat gisteren als regen viel ter hoogte van het hotel (wat ‘s avonds gelukkig overging in sneeuw) en in het dal, viel hogerop als sneeuw. En een flinke laag verse sneeuw betekent een maagdelijk witte wereld om doorheen te wandelen. 

De tocht die eigenlijk voor vandaag gepland was kon niet doorgaan omdat de start door de vele sneeuwval niet bereikbaar was. Het alternatief dat het hotel bedacht was een wandeling naar het Astjoch met een heus ‘Gipfelkreuz’. We moesten weer een stuk, over volledig besneeuwde wegen, met de hotelbus en jeep. We waren vandaag met een grote groep. Niet vreemd met dit weer. 

We liepen door een maagdelijk witte wereld waarbij we deels zelf, nou ja gids Manni, onze paden moesten banen. De uitzichten waren schitterend. Over de dalen hing veelal een dunne laag wolken wat het extra mooi maakte. Op de bomen lag een mooie, in de zon glinsterende, sneeuwlaag. In een rustig tempo liepen we richting het Astjoch wat we al van ver zagen. Eén deel van de groep die de, als stevig aangekondigde, klim wilde overslaan sloeg al eerder af naar de hut. Wij liepen met ongeveer de helft van de groep door. Dat stevige klimmen viel reuze mee. Door het rustige tempo was het gewoon heel goed te doen. Vooraf werd ons ook verteld dat het heel steil zou zijn. Ook dat bleek niet het geval. Althans niet voor ons. Maar het was wel ontzettend mooi. Zou zo maar eens onze mooiste dag in de sneeuw tot nu toe kunnen zijn geweest. Op de top werden we door de gids getrakteerd op een bekertje glühwein. 

De afdaling was voor mij een stuk pittiger. Deels steil omlaag. Twee keer lag ik in de sneeuw. Christel sjeesde natuurlijk naar beneden. Maar ook zij maakte eenmaal een zachte landing in de poedersneeuw. Na het steile stuk door de diepe sneeuw volgde nog een paar hele eenvoudige kilometers over een breed pad naar de Rastnerhütte waar we verenigd werden met de rest van de groep. De Kaiserschmarren smaakten goed! Na de pauze was het iets van drie kwartier terug naar jeep en busje. Met een totaal van 11,5km en 440 hoogtemeters was de route zwaarder dan zondag en maandag, maar zo voelde het, vanwege het voor ons ideale tempo, niet. 

Terug in het hotel was er voldoende tijd om te luieren, van een koffie met wat lekkers te genieten, de auto even aan de lader te hangen en wat voorbereidingen te treffen voor het skiën wat we morgen gaan doen.


1 reactie

Leny Wijts-Pillich · 2025/01/30 op 00:59

Wat een prachtig weer. En dus ook geweldige foto’s. Veel plezier met het skiën morgen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.