MoMa jubileum

Vandaag liep ik voor de 10e keer het Molenhoeks Makkie. De eerste keer was in het jaar dat Christel en ik begonnen met hardlopen, in 2012. We liepen toen beide de 5 kilometer. Vandaag liep ik de 10 kilometer en Christel was aanwezig voor de support. Ik finishte na 59:40 waar ik erg tevreden mee ben gezien mijn wens om binnen het uur te lopen. Aan het begin van de week was het me in de rug geschoten; een paar dagen lang was ik bang dat ik überhaupt niet zou lopen vandaag.

In de tussenliggende jaren heb ik dus elke keer gelopen, met uitzondering van het eerste Corona jaar 2020 toen MoMa niet door kon gaan en ik de virtuele editie liep. De laatste drie keer liep ik de 15 kilometer, ook wel de mokerslag genaamd. Daarvoor heb ik nog één keer een 5 kilometer gelopen, een week na de halve marathon Eindhoven. De overige 4 keer liep ik ook de 10 kilometer. Mijn beste tijd op de 10 kilometer van MoMa liep ik in 2015, 57:01. Dat was twee weken na de halve marathon van de Singelloop in Breda. Die halve ging misschien niet al te best maar twee weken na die halve had ik dus wel mijn beste vorm te pakken! 

Ook dit jaar liep ik de Singelloop in Breda. Samen met mijn nichtje Lotte, 15 jaar oud, liep ik de 5 kilometer. Super leuk om samen een hardloopwedstrijd te lopen. Aanvankelijk hadden we de 10 kilometer willen doen maar de hete zomer zat een goede training voor Lotte in de weg. En ik heb in de zomer wat last gehad van mijn knie en heb dus ook rustig opgebouwd. Ook voor mij paste een 5 kilometer mooi. Lotte en ik hebben de hele tijd samen gelopen, net als tijdens de Wielenloop die we met Pasen liepen. We renden een tamelijk vlak tempo, tussen de 5:50 en 6:08 per kilometer. Helaas had Lotte in de week voor de race een stevige verkoudheid gehad waar ze nog niet helemaal van hersteld was. Daardoor zat versnellen er niet meer in, maar door het vlakke tempo kwamen we op een mooie 30:23 uit. Ik denk dat we zonder Lotte’s verkoudheid onze tijd van 28:46 van de Wielenloop eenvoudig verbroken hadden. Dat gaat toch wel een keer gebeuren, want we gaan zeker nog vaker lopen!

Terug naar Molenhoek. Zoals zo vaak was het weer heerlijk hardloopweer. Een zonnetje, graad of 15, wat wind, wat wil je nog meer? Samen met Anke fietsten Christel en ik lekker op tijd naar Molenhoek voor het bekende riedeltje: startnummer ophalen, nummer opspelden, chip aan de schoenen bevestigen, omkleden en warming up. Christel en Anke zorgden dat zij de start van de 5 kilometer nog konden bekijken terwijl ik meen warming up deed.

In het startvak kwam ik Marieke tegen en even later stapte ook Anke ons startvak in. Aan de foto is te zien dat we er zin in hebben. Ik ben rustig gestart en heb tot ongeveer de eerste bocht met Anke samen gelopen. Marieke was er toen al vandoor. Vlak voordat we het bos ingaan stonden, zoals de meeste jaren, Ab en Maria me op te wachten. Altijd leuk die aanmoedigingen en het levert ook nog eens een leuke foto en een leuk filmpje op. Na de eerste gemakkelijke kilometer volgen een stuk of 5 pittige kilometers. Continu op en af over soms lastige paden. Veel wortels, soms wat los zand en blijven rennen! Ik kon een mooi tempo pakken wat ik wist dat ik de hele tijd kon volhouden. Wel dacht ik al snel dat het me dit keer niet binnen een uur zou lukken.

Na de beruchte zandhelling volgen een paar wat gemakkelijkere kilometers, met zelfs een snel stuk over het fietspad vals plat naar beneden. Aan het eind van het fietspad duiken we nog een keer het bos is voor een pittig stuk met de pittigste helling van allemaal, steil met veel wortels en smal, dus moeilijk inhalen. De beloning begint vanaf het bruggetje. Over asfalt het dorp in rennen, nog één bocht naar rechts en dan, ingeleid door vrolijke deuntjes van de muziekgroep waar Martijn van LOL in speelt, de eindspurt naar de finish. Ik had nog volop energie voor die eindspurt en zodoende kon ik dus nog wel binnen het uur finishen.

Na de finish zag ik vele bekenden, zowel toeschouwers als medelopers, waaronder veel deelnemers van LOL. En dat is mede waarom Molenhoeks Makkie zo leuk is. Het is mijn favoriete hardloopwedstrijd. Vanwege de kleinschaligheid, de gezelligheid, de vele bekenden, het meestal heerlijke hardloopweer en het hele mooie en uitdagende parcours. Het is precies daarom dat deze altijd op mijn hardloopagenda staat, net als de Zevenheuvelenloop overigens. Daar gaat mijn hardloopvizier nu op!