Op naar de Uhudler

We zaten gisteren tijdens de lunch op een druk terrasje aan tafel met een aardige man die uit de regio kwam. We raakten aan de praat en we vertelden waar we gisteren naartoe zouden gaan en wat onze plannen voor vandaag waren. Hij kende beide hotelopties voor vandaag. Beide keurde hij goed. Hij had ook nog een tip voor ons: “drink een Uhudler als je in Heiligenbrunn bent”. Een Uhudler? Ja, een Uhudler. Het is een soort wijn die meestal gedronken wordt aangelengd met soda. Ik heb hem als aperitief genomen en vond het wel ok maar lang niet zo bijzonder als de naam. Christel sloeg het drankje wijselijk genoeg over. De witte wijn bij het hoofdgerecht was veel lekkerder. 

Vanochtend zijn we vanaf ons overnachtingsadres naar de route gefietst. Al snel kwamen we een bordje tegen met ‘Vollsperrung’, precies op de weg die wij moesten nemen. Dat betekent dat je er echt niet door kunt rijden. Eigenwijs dat we zijn besloten we het toch te proberen. Bleek dat de weg opnieuw geasfalteerd werd. Doorrijden was geen optie. Gelukkig was het nieuwe asfalt nog maar over iets van 200 meter aangebracht en konden we er door een weide langs lopen. Daarna wachtte het eerste echte en in de routebeschrijving al aangekondigde obstakel van de dag. Een klim die Benjaminse naar beneden reed en waarvan hij zei dat hij blij was die niet omhoog te hoeven rijden. Wij dus wel. Het begon nog gewoon als een pittige klim maar al snel was de klim ontzettend steil, rond de 15%. Al zigzaggend over de weg konden we beiden naar boven fietsen. Overigens ook nog eens in de volle zon. Gelukkig was het nog maar iets van 28 graden …

De omgeving was wederom ontzettend mooi. Weer drongen de vergelijkingen met Toscane zich op. Totdat we in het dal van de  Raab waren. De weg hier was vlak en het dal breed. Beetje saai zelfs. Maar even bijkomen van al dat pittige en moois was niet erg. Na een korte pauze op een terrasje fietsen we al snel de grens met Hongarije over. Van een land waarvan je de taal goed spreekt, verstaat (nou ja, dialect is vaak niet te volgen) en kunt lezen naar een land waar werkelijk van nauwelijks een woord de betekenis te raden valt. Gelukkig was de menukaart van het cafeetje in Szengotthard ook in het Duits beschikbaar. Lekker en goedkoop gegeten trouwens aldaar!

Na de pauze fietsten we al weer snel terug Oostenrijk in. En eenmaal het dal van de Raab overgestoken werd het landschappelijk gelijk weer een stuk mooier en het fietsen een stuk pittiger. Veel bermen en soms een weide vol met allerlei bloemen. Met ook weer veel vlinders. Vandaag waren dat vooral Dambordjes, die je in Nederland nooit ziet. Maar die een heel toepasselijke naam hebben en daardoor goed herkenbaar zijn. We kregen nog een drietal pittige hellingen voor onze wielen voordat we neerstreken op een terrasje in Heiligenbrunn. Weer volgetankt met een heerlijke Eiskaffee waren de laatste paar kilometer naar ons verblijf, hotel Schwabenhof in Hagensdorf, een makkie. Een luxer hotel met welkome airco en een lekker buitenbad waarin het heerlijk afkoelen was. Beide zeker prettig want met een temperatuur van iets van 34 graden is het niet het ideale fietsweer al schijnt de zon wel uitbundig! Gelukkig was er wel wat wind die voor wat verkoeling zorgde en weer een paar stukken door een bos.

Morgen fietsen we door naar Köszeg in Hongarije. Naar het schijnt een heel mooi stadje waar we dan ook twee nachten blijven. Kunnen we ook de vooralsnog warmste dag van deze hittegolf, de vrijdag, even niet fietsend doorbrengen. 

De statistieken voor vandaag: 61 kilometer en 550 hoogtemeters.