Via St. Anna naar de Thai

En weer was het zonnig en erg warm. Niet zo heet als gisteren, wat mede veroorzaakt werd doordat er wat meer wind stond. Fijn ook, want vandaag mochten we weer eens wat klimmen. En wel naar het letterlijke en spreekwoordelijke hoogtepunt van vandaag, Sankt Anna an Aigen. Een beetje Toscane in Oostenrijk leek het wel. Met Strade Bianche en cipressen (nou ja, bomen die je van een afstandje voor cipressen zou kunnen aanzien). 

We begonnen echter veel relaxter. Namelijk met een ontbijt. Een gezellig ontbijt ook, want in ons hotel verbleven ook een moeder met zoon die, op hun gemakje, de Murradweg fietsten. Nederlanders overigens en ook zij fietsen met bio-bikes zoals we de niet-E-bikes hier hebben horen noemen. We kwamen vandaag weer erg veel fietsers tegen en, op een enkele uitzondering na, aangedreven door E. 

De eerste 25 kilometer fietsten we, alles behalve in rechte lijn maar wel zo goed als vlak, naar Bad Radkersburg. Dat is een erg mooi stadje, je zou het centrum bijna een openluchtmuseum noemen. Voordat we in dat centrum waren fietsten we eerst een paar kilometer door het kuuroord heen: veel grote en deels sjieke hotel met parken ertussen. Allemaal gericht op een gezonde levensstijl. We zagen een aantal groepjes met instructeur gezonde dingen doen. Ga toch fietsen, mensen!

In Bad Radkersburg hebben we op het centrale plein geluncht. Ik was nog net op tijd met het nemen van een Backhendl Salat. Dat is ongeveer het nationale gerecht van Steiermarken. Het betreft een salade met veel pompoenpittenolie en heerlijke stukjes krokante kip of haan. Lekker maar om er nu zo lyrisch over te doen vinden wij wat overdreven. 

Na de lunch verlieten we de Murradweg voor de R12. We fietsen door redelijk verlaten gebied en deels pal langs de grens met Slovenië naar St. Anna am Aichen. Dat is ontzettend mooi gelegen en de weg naar St. Anna toe was ook nog eens ontzettend mooi. Om helemaal boven in het dorp te geraken kun je de hoofdweg pakken of de R12 blijven volgen. Wij deden dat en fietsen omhoog naar de kerk over een stijl fietspad. En als ik schrijf steil, dan bedoel ik ook steil. Nergens beneden de 15% en met stukken tot wel 22%. Amper maar net wel befietsbaar voor ons, al moesten we moeite doen het voorwiel aan de grond te houden. En had Christel op dat stukje van ca. 50 hm 3 adempauzes nodig! Uiteraard wachtte daarna de beloning: een paar kilometer heerlijk dalen naar Kalch waar nu in een klein hotelletje zitten. 

Ik belde gisteren om na te vragen of ze plek hadden en of we er konden eten. Normaal gesproken hebben ze namelijk het restaurant alleen op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondagmiddag open. Plek zat en voor fietsers maakte ze graag een uitzondering. ‘Ze’ is overigens de Thaise eigenaresse die me gisteren al uitgebreid vertelde over een auto-ongeluk dat ze die middag had gehad! Auto helemaal kapot en het is een wonder dat ze niets ernstigs heeft, alleen de nodige kneuzingen. Super aardig dat ze toch gasten wilde ontvangen en daarvoor wilde koken. En dat werd dus een heerlijk (mild) Thais gerecht, met veel groenten. Heerlijk en al helemaal fijn voor de afwisseling. 

De plannen voor de komende dagen staan nu ook vast. Morgen fietsen we (pittig en ook nog eens erg warm) naar Heiligenbrunn en donderdag dan door naar Köszeg in Hongarije waar we twee nachten geboekt hebben. De vrijdag, die de heetste dag van deze hittegolf lijkt te worden, spenderen we dan in Köszeg dat de moeite waard schijnt te zijn. Beide volgende hotels hebben overigens airco. Hoera! Overigens is de kamer waar we vannacht slapen redelijk koel, zeker vergeleken met de sauna waar we afgelopen nacht sliepen of dat probeerden te doen. 

PS. Vandaag de grote kever, ruim 3 cm lengte van het schild, die we in Pernegg zagen, opgezocht: Vliegend hert, ‘t vrouwtje, dus iets kleiner(!) en zonder ‘gewei’.

We fietsten vandaag, wederom in warme omstandigheden, 52 kilometer met 280 hoogtemeters.