Stevensloop 2022 Halve Marathon

Eindelijk vinden er weer hardloopwedstrijden plaats en ook nog eens zonder enige beperkingen. Hoera! Ik had al enige tijd de hoop dat de Stevensloop in 2022 door zou gaan en daarom mijn zinnen gezet om de halve marathon. Ik had al voor de halve marathon van de Stevensloop in 2020 getraind die door Corona dus niet door kon gaan. Maar nu dus wel!

De afgelopen maanden heb ik lekker kunnen hardlopen. Aanvankelijk nog zonder schema maar 9 weken voor de Stevensloop ben ik begonnen met het Running Resolutions schema van Susan Krumins dat voor de Stevensloop was opgesteld. Een fijn schema dat net was anders is dan andere schema’s. Een schema met veel afwisseling, veel uitdaging en veel pittige trainingen. Dat schema bewaar ik ook voor een volgende keer. En een volgende keer gaat er komen want ik heb geen PR kunnen lopen waar ik me aanvankelijk toch wel op gericht had. Mijn doel was tot een paar weken terug om dit keer binnen de 2 uur te lopen. Maar dat was buiten Corona gerekend.

Dik twee weken voor de Stevensloop testte ik positief voor Corona. En net wat minder dan twee weken voor de Stevensloop had ik mijn slechtste dag. Gelukkig wel maar één slechte dag. Daarmee voelde mijn Corona als een stevige verkoudheid. Niet meer en niet minder. Maar natuurlijk hakt zoiets er toch in, conditioneel. Nog los van dat het een breuk betekent in het trainingsschema. Nadat het ergste van Corona achter de rug was heb ik twee dagen op rij een wandeling gemaakt. Dat ging zonder problemen. Daarom besloten om op donderdag (anderhalve week voor de halve marathon) rustig een paar kilometer te gaan hardlopen. Ook dat ging lekker. Precies een week voor de Stevensloop heb ik nog een rustige duurloop van 15 kilometer kunnen lopen gevolgd door een interval training op dinsdag. Steeds na elke training mezelf afgevraagd: hoe voelt het? Kan het? Ga ik door? Gelukkig waren de antwoorden steeds positief.

Gisteren de Stevensloop halve marathon lopen voelde dan ook als een cadeautje. Ik had uiteraard alle gedachten aan een PR laten varen. Dat bewaren we dan maar voor de volgende keer. Samen met Christel, trainer Erik en hardloopmaatje Marieke zijn we naar de start gefietst. Daar hadden we alle tijd voor warming-up. Wel met een extra laagje aan want er stond een schrale wind. Christel was aanwezig om dat extra laagje op het laatste moment in ontvangst te nemen en om foto’s te maken. De sfeer was geweldig. Aan de halve marathon namen 2100 lopers deel waarmee het geen al te massaal evenement is. Heel fijn! Om iets van 7 minuten na 12:00 zijn we gestart. De eerste kilometer of zo liep ik samen met Marieke. Erik was ons al een eind vooruit gesneld. Belangrijk is echter om tijdens zo’n lange loop je eigen tempo te lopen. Voor mij voelde een tempo net boven dat van Marieke goed. Dus liep ik langzaam iets van haar weg.

De eerste 12 a 13 kilometer kilometer liep ik echt heel lekker. Dat betrof de lus door Nijmegen Noord, via het Valkhof en Kelfkensbos, naar beneden aan de Waalkade en naar de Vasim. Bij museum het Valkhof (op dik 9 kilometer) stond Christel ons aan te moedigen en foto’s te maken. Ik liep op dat moment maar een klein stukje achter Erik aan. Vanaf de Vasim, waar VR Lab over enige tijd (na de verbouwing) naartoe gaat, liep ik moeizamer. Tot dat moment liep ik toch nog op een schema dat me naar een PR zou leiden, maar dat hield ik niet vol. Met name na kilometer 15 kreeg ik het zwaar. Ergens rond kilometer 17 a 18 kwam Marieke voorbij. Die liep een heel vlakke race (dat betekent dat het tempo eigenlijk over de hele race zo ongeveer gelijk is). Ik kon gedurende 100 meter aanhaken maar besloot vervolgens het tempo aanzienlijk te matigen om nog op een acceptabele manier uit te kunnen lopen. Op de Tunnelweg (in de tunnel) heb ik nog even gewandeld om energie op te doen voor het laatste stukje. Dat stukje liep ik vervolgens een stuk lekkerder en kon ik zelfs nog een beetje versnellen richting finish. Vlak voor de finish stond Christel ook weer om mij (en uiteraard ook Erik en Marieke) aan te moedigen en foto’s te maken. Ik finishte uiteindelijk in 2:05:38. Niets eens mijn slechtste halve marathon en eerlijk gezegd voelde die ook niet als mijn slechtste. Dat was toch de vorige Stevensloop halve die ik liep.

Na de finish was ik desniettemin even helemaal op. De sportdrank en blikje cola die ik daarna dronk hielpen mij weer op gang te komen. Met Marieke ben ik toen naar het startgebied gelopen op onze spullen bij de garderobe op te halen. Erik was daar toen al. Met zijn vieren zijn we weer rustig naar huis gefietst. Best fijn om je benen even op een relaxte manier aan het werk te zetten na zo’n loop. Spierpijn heb ik toch wel maar ik denk dat die veel erger zou zijn geweest als ik niet gefietst had.

Voor een volgende halve marathon, waarschijnlijk pas in 2023, wil ik meer aandacht besteden aan de lange duurlopen in de voorbereiding. Structureel mogen die langer zijn en al helemaal in voorbereiding op de HM. Hopelijk doe ik daarmee meer hardheid op voor afstanden boven de 15 kilometer. Snelheid zit op zich wel goed. Maar eerst volgen dit jaar, als de corona situatie het toelaat, nog de nodige andere loopjes. Zo ga ik met mijn nichtje Lotte op 2e paasdag een 5km in Rosmalen lopen en loop ik op 1 mei de Ketelwaldtrail. Dat wordt een hele pittige trail van 17km door het heuvelachtige gebied ten zuiden van hier. En wellicht loop ik ook nog de 10 Engelse Mijl van Maastrichts Mooiste op zondag 12 juni.