Eindelijk worden er weer hardloopwedstrijden georganiseerd! Zondag 17 oktober liep ik voor de derde keer de 15 kilometer van het Molenhoeks Makkie, ook wel de Mokerslag genaamd. Eigenlijk is dit meer een trailrun gezien de hoogtemeters, grotendeels onverharde paden en stukken single trail, maar dat maakt het dus alleen maar leuker.

Op zaterdag 7 augustus liep ik de eerste ‘wedstrijd’ sinds lange tijd, de Groesbeektrail. Een kleinschalig evenement zonder chip-timing en met een groot aandeel smalle paden en flink wat hoogtemeters. Ik liep de 20 kilometer die volgens mijn GPS 19,3 kilometer met 210 hoogtemeters was. Door een combinatie van het wat benauwde weer, een beetje te snelle start, niet meer gewend zijn aan lopen op snelheid en wat verraderlijke stukken voelde deze echt loodzwaar voor mij. Leuk was het wel en de route was ontzettend mooi, maar het was ook echt afzien. Zodanig afzien dat ik na een kilometer of 11 regelmatig een stuk moest wandelen. Ik was dan ook superblij dat na de zomervakantie de trainingen van LOL weer zonder beperkingen doorgang konden vinden. Weer meer structuur met trainen en door de intervaltrainingen ook weer een stuk effectiever trainen. Handig dus met het ook op het Molenhoeks Makkie en, straks in november, de Zevenheuvelenloop.

De trainingen voorafgaand aan MoMakkie gingen heerlijk! Lopen op snelheid voelde steeds gemakkelijker en minder belastend. Op de laatste dinsdag voor MoMakkie liep het ook weer heel lekker. Tot één van de laatste twee-minuten-intervals toen ik heel onhandig op een verkeersdrempel mijn evenwicht verloor en plat op mijn gezicht ging. De klap ving ik grotendeels met mijn linkerarm op, die nu, één week later, nog steeds erg pijnlijk is. En ik klapte met het gezicht op het asfalt. Dat leverde een wondje op dat weliswaar flink bloedde maar verder niet ernstig was. Paar dagen zwaluwstaartje erop, voor de zekerheid een tetanusprik, en het was weer prima. Maar ik was dus wel benieuwd of ik er tijdens het Makkie nog last van zou hebben.

Niet dus! Voor de start heb ik wat ontspanningsoefeningen gedaan, met name om mijn wat stijve onderrug een beetje soepel te maken. Nog een beetje opgewarmd en toen konden we los! Voor mijn gevoel begon ik heel rustig en met een lage inspanning, maar de eerste kilometer ging in een voor mij best aardig tempo van 5:28. Na die eerste kilometer gaat de route het bos in en volgen de klimmetjes elkaar snel op. Als je voor de hoogtemeters compenseert (op Strava heet dat VTT, vergelijkbaar tempo op vlak terrein) heb ik de hele tijd een redelijk vlak tempo gelopen. En belangrijker nog, ik liep de hele tijd met een heerlijk gevoel rond. Nooit het idee “waar ben ik aan begonnen” en altijd met het gevoel nog wel wat over te hebben. Lang geleden dat ik zo lekker liep. Dat betekende ook dat ik nog flink energie over had om het laatste stuk te versnellen. Mijn eindtijd kwam hierdoor op 1:28:55. Twee jaar geleden liep ik deze afstand in 1:28:43. Dus ongeveer dezelfde tijd. Wel voelde het toen een stuk zwaarder en liep ik de race veel minder gelijkmatig.

Categorieën: Hardlopen

1 reactie

Riant · 2021/10/21 op 11:01

Knap hoor

Gesloten voor reacties.