Zwarte Woud: routegeknutsel pakt goed uit

Helaas alweer onze laatste (volledige) dag in het Zwarte Woud. Voor dit jaar dan, we komen zeker nog een keer terug. De diverse weer-apps voorspelden voor vandaag wisselvallig weer met best wel wat regen maar ze hadden het allemaal mis! Het was weliswaar tamelijk bewolkt maar het bleef de hele dag droog en de zon deed nog heel wat uren zijn best! Dus toch, en ondanks de stevige wind, een dag om lekker te fietsen. Om de knie van Christel niet te veel te belasten kozen we weer voor fietsen, al heeft ze er helemaal geen last meer van. Ik had zelf een route verzonnen die aan het begin en eind de Kinzigtal Radweg volgde en daartussen voor vele kilometers de Schwarzwald Panorama Radweg. Nog een klein stukje lokale Radweg voor de verbinding. Het eindresultaat was een hele leuke en afwisselende route. Best wel pittig overigens, want toch nog ruim 600 hoogtemeter (in plaats van de vooraf geschatte 300), maar niet al te lang waardoor er voldoende tijd overbleef om van de mooie omgeving te genieten en ’s middags nog een laatste keer van Schwarzwalder Kirsch Torte te genieten.

Ook deze route was weer eenvoudig te bereiken vanaf ons hotel. Binnen een paar honderd meter zaten we op de route. Eerst omhoog langs het Rozengebeuren en door het bos. Na kilometers door het bos kwamen we in Loßburg vanaf waar we de Schwarzwalder Panorama Radweg volgden. De route ging hier door mooie gebieden op de rand van het Zwarte Woud. Het gebied was veel opener dan in het Zwarte Woud zelf en heel rustig. Af en toe kwamen we langs wat boerderijen of door een klein dorp. Vaak hadden we weidse panorama’s. De route deed zijn naam eer aan. In dat open gebied zagen we ook verschillende keren roofvogels en soms ook van heel dichtbij. Het betrof in de meeste gevallen Rode Wouwen, net als in de afgelopen dagen. Heel gaaf om te zien hoe zij bezig zijn en hoe ze zweven in de lucht. Op dit stuk ging de route continu op en af. Nooit lange klimmen maar wel de hele tijd korte, gevolgd door lekkere afdalingen die soms weer voldoende vaart opleverden om een volgende klim een eind op te geraken zonder inspanning. We weken kort van de route af om in een klein dorpje bij een Gasthof heerlijk te eten. Vandaag in een keer raak om een leuke lunchplek te vinden die open was (wel maar tot half 2, gelukkig waren we ruim op tijd).

Na de lunch ging de route op eenzelfde manier verder. We wisten dat we nog een flink stuk moesten dalen en we bleven ons afvragen “wanneer komt die afdaling nu?”. Toen die eindelijk kwam bleek die relatief kort en erg steil (17% kondigde het verkeersbord aan) maar wel over goed asfalt terwijl we uitgingen van onverhard. Na de razende afdaling kwamen we in Schenkenzell aan waar het tijd was om te Jausen. We wilden nog een laatste keer lekkere Kuchen eten en dat kon hier dus. Twee grote stukken Schwarzwalder Kirsch vonden hun weg naar onze magen. We hadden in Schenkenzell op de trein terug kunnen stappen, maar omdat we nog wat tijd hadden voordat de volgende trein zou komen besloten we door te rijden tot het volgende station, in Schiltach. Op dit inimini-station moesten we nog even wachten op de trein naar Freudenstadt. Eenmaal terug in Freudenstadt moesten we een laatste stuk klimmen vanaf de Bahnhof naar ons hotel, 85 meters in 2,4 km. Waardoor het totaal op dik 600 hoogtemeters en ongeveer 47 kilometer uitkwam. Mijn vakantietotaal kwam op 381 kilometer met 5500 hoogtemeters en dat van Christel op 370.