Zwarte Woud: door Heidiland naar Freudenstadt

Voor de laatste vier nachten hadden we een hotel geboekt in Freudenstadt, dus vanaf vandaag 7 september tot zaterdag 11 september. Alleen jammer dat ik hotel Landmann per ongeluk geboekt had tot 8 september ipv 7 september. Beetje te snel de hotels geboekt denk ik. Of is het toch de leeftijd? Kan bijna niet, toen ik boekte was ik pas 51. Gelukkig toonde men zich flexibel in het hotel. Ook al omdat we niet via Booking geboekt hadden maar rechtstreeks via de hotelwebsite hoefden we de 5e nacht niet te betalen. Recht daarop hadden we uiteraard niet gezien de voorwaarden van zo’n boeking en het feit dat ik de fout helemaal zelf gemaakt had.

We gingen dus op weg naar Freudenstadt. We reden een min of meer toeristische route en kwamen over smalle wegen en door erg mooie dalen. Heel veel ‘Heidiland’ zeg maar. Vooral het Münstertal vonden we erg mooi en hebben we opgeschreven als idee voor een volgend bezoek aan het Zwarte Woud. En we vonden het Münsteral al helemaal top toen we daar langs de weg overheerlijke mirabellen konden kopen. Een heerlijke traktatie en in een hoeveelheid dat we er de komende dagen ook nog van zullen genieten. Over genieten gesproken … we lunchten in Elzach, een leuk stadje met veel mooie en soms grappige schilderingen op de huizen. De lunch was heerlijk maar ook wel wat overgedimensioneerd voor wat eigenlijk een soort van rustdag is. Ergens onderweg kwamen we stil te staan achter een rij auto’s vlak voor een lange tunnel. We besloten eigenlijk meteen om van de weg af te draaien en wonder boven wonder konden we zo mooi om de tunnel heenrijden. We kwamen ongeveer direct achter de tunnel weer op de hoofdweg. Er kwam geen enkele auto uit in de richting waarin we reden. We zullen nooit weten hoeveel tijd we bespaard hebben maar we vermoeden veel! Nu bleef er genoeg tijd over om, eenmaal aangekomen bij hotel Teuchelwald, net boven Freudenstadt, nog een wandeling te maken.

De wandeling bracht ons rondom de Kienberg, de huisberg van Freudenstadt. We wandelden vooral door het bos, veelal over smalle wortelige paden tussen bosbessen, varens, mos en ander groen. Onderweg zagen we veel verschillende soorten paddestoelen. Ook leuk was het houtsnijwerk langs de (gemarkeerde) route. Een paar kilometer voor het einde hebben we koffie gedronken op een idyllisch terrasje met uitzicht over de schapen. Op het terras raakten we in gesprek met een mountainbiker die ons van tips voorzag voor een volgende vakantie in het Zwarte Woud als de MTB’s meegaan. De man had zelf veel met mountainbiken en fietsen in het algemeen en werkte bij Specialized. Hij gaf fietsen zonder elektriek leuke namen: push-bike en bio-bike. Toch leuker dan het OEK (Op Eigen Kracht) wat wij gebruiken.