Zwarte Woud: nat maar fijn

Vakantie is begonnen! We zitten nu in het Zwarte Woud. De eerste 5 nachten verblijven we in Burg Hotel Feldberg bovenop de pas (op ongeveer 1250 meter hoogte). Gisteren was de reis niet echt aangenaam. Duitse autowegen waren, zijn en blijven prut. Je vraagt je ook echt af waar al die files vandaan komen. Vandaag niets van dat alles maar gewoon vakantie vieren. Wel met een voorzichtig programma want het was fris, grijs en vaak mistig of nat. Geen grote hoeveelheden regen overigens maar regelmatig een miezertje. Daar kun je toch fijn in wandelen! We wandelden vandaag ‘Durch die Täler von Titisee‘, een lijnwandeling van de de Titisee naar de Helios Klinik en de bus weer terug. We wandelden 11,4km met 250 hoogtemeters (omhoog dan, we mochten nog iets meer omlaag).

De eerste kilometer liepen we door Titisee-Neustadt met wat leuke huizen waaronder eentje die als ecohuis zou kunnen dienen. Volledig begroeid, dus waarschijnlijk goed geïsoleerd. Al snel liepen we het dorp uit en omhoog door de weilanden. Een lange klim over een eenzame asfaltweg. Leuk tussen de weilanden met Zwarte Woudse koeien door. Verder naar boven begon het wat te miezeren. Of misschien liepen we in een wolk, dat kan ook. Het was in ieder geval nat. Maar wel een mooi onverhard pad langs het bos op naar het Schwarzwald Berghäusle, een klein gezellig bergrestaurant waar we lekker en droog lunchten.

Bij vertrek na de lunch toch maar de regenjassen aangetrokken. Dat was nog wel even nodig maar al snel werd het droog en bleef het droog. Tot onze verrassing piepte zelfs de zon nog een aantal keren kort door de wolken. Het eerste stukje was nog onverhard maar al snel liepen we over een rustige smalle onverharde weg door een mooi dal naar beneden. Het dal was sowieso al mooi maar onderweg zagen we ook nog wat bezienswaardigheden, waaronder verschillende kleine kapelletjes die dan bij een oude boerderij hoorden. Ze waren net niet zo klein als de kapelletjes in Zuid Limburg maar met meer dan 8 mensen kun je er toch niet in. Een andere highlight was een oude watermolen die niet meer als molen herkenbaar was, want niet aan het water en zonder rad. Pas dichtbij konden we nog zien dat het huis een molen was geweest.

Op het einde van de wandeling hebben we ons nog een beetje gehaast om de bus te halen. Krap 5 minuten voordat die zou komen waren we bij de bushalte. Anders hadden we een uur moeten wachten. Nu betekende het dat we, eenmaal in Titisee-Neustadt aangekomen tijd hadden voor Kaffee und Kuchen bij een Konditorei. Kortom: een heerlijke eerste wandeldag.