Col du Page et La Voie Verte de Hautes Vosges

Een fietstocht om mijn 51e verjaardag te vieren! En gelijk de langste van de vakantie met bijna 85 kilometer en 820 hoogtemeters. We beklommen de Col du Page en namen toen, na een razende afdaling, de Voie Verte de Hautes Vosges. De Voie Vertes in Frankrijk zijn oude spoorwegen die tot fietspad zijn omgebouwd. Dat doen ze natuurlijk alleen waar het de moeite waard is en dat is in deze streek zeker het geval. Die routes gaan soms wel op of af maar dan met maximaal 2% of zo. Ideaal dus voor een langere tocht. Het was vandaag op zich prima fietsweer, bewolkt met af en toe een zonnetje, maar wel een stuk frisser dan de afgelopen dagen. Op de klim na hebben we lange mouwen en lange broek moeten dragen en soms, op de afdaling, nog een jas.

Maar voordat we op de Voie Verte aankwamen moesten we eerst dus nog de Col du Page (957 meter) over en voordat we die konden beklimmen mochten we nog een aantal fraaie kilometers, weg van de hoofdweg, op en af. Dat stukje fietsten we terug aan het einde van de dag maar op een of andere manier voelde het toen veel en veel zwaarder. De klim begon in Cornimont. De persoon die deze route op Komoot heeft gezet was zo vriendelijk om daar waar dat enigszins kon de hoofdweg te vermijden. Dat betekende wel dat we een aantal keren veel steviger omhoog gingen dan als we de hoofdweg gevolgd hadden. We kregen nu stukken van 15% voor onze kiezen! Alles was echter te doen en voordat we het wisten draaiden we de smalle asfaltweg naar de eigenlijke Col du Page op (het eerste stuk liep min of meer gelijk aan de klim van de Col de Oderen). Nog even een kleine twee kilometer klimmen en we waren boven. Dat betekende meteen het einde aan het klimmen voor hele lange tijd.

Vanaf de Col du Page daalden we in een razende vaart naar Busang. Daar reden we over een mooi onverhard pad naar de Source Marie, een bron waar water uitkomt dat rijk is aan mineralen en vooral aan ijzer. Een mooie plek die overigens niet ver van de bron van de Moezel ligt. Die bron hebben we echter niet meer bezocht. We hadden nog genoeg kilometers te rijden. Omdat het ondertussen al rond 13:00 was wilden we graag ergens lunchen, maar het viel niet mee om een geschikte plek te vinden. In Busang vonden we weliswaar één restaurant dat open was, maar dat was een te chique restaurant voor het moment. Bovendien waren we op een dergelijk restaurant niet gekleed. We besloten nog even door te fietsen. En dat deden we over de Voie Verte die in Busang begint. Heerlijk glad asfalt licht omlaag door een mooi en rustig dal. Heel aangenaam fietsen dus. In het volgende dorp, Saint-Maurice-sur-Moselle, vonden we dan toch nog een geschikte lunchplek. Wat heet: we vonden een perfecte lunchplek. Vooraf had ik gezegd dat ik wel Flammkuchen wilde eten voor mijn verjaardagslunch en waar kwamen we uit? Bij een Chambre d’Hote die in de tuin Flammkuchen serveerde! Ideaal en heel lekker. En nog een bijzonder plekje ook.

Na de lunch fietsten we uren door over de Voie Verte. De route loopt door mooie dalen, langs dorpjes, door het bos en uiteindelijk ook nog door een kloof. Soms is de route echt in de rotsen uitgehakt wat ook een bijzondere sfeer geeft. Onderweg hebben we tevergeefs gezocht naar een plek voor koffie met gebak, maar, mede omdat we niet te ver van de route wilden afwijken, hebben we niets gevonden. We hadden wel nog chocomel en druiven bij ons en die hebben we dan ook op een aardig plekje genuttigd.

Er bleek nog wel een stukje venijn in de staart te zitten. Op de heenweg was ons dat niet echt opgevallen maar het stukje tussen la Bresse en Cornimont ging nog stevig op en af. Wellicht wat meer af op de heenweg en dus wat meer op aan het eind van de dag. Maar ook de 80 kilometer die we al achter de rug hadden telden vast mee. Rond 18:45 waren we terug in ons hotel. En om 19:25 zaten we in het toen nog lege restaurant van ons hotel. We dachten dat we de enige zouden zijn, maar 45 minuten later was het gezellig druk in het restaurant. We hebben weer genoten van het eten. Dit keer hadden onze magen plek voor een compleet driegangendiner. Vooral mijn Sole Meuniere (Zeetong in boter gebakken) was verrukkelijk. Een echt verjaardagsmaal!