De kleinste van de Elf

IJlst was niet groot maar Sloten bleek nog veel kleiner. Deze kleinste van de Elfsteden lag vandaag halverwege de route van Akkrum naar Stavoren. Klein maar fijn.

Het eerste toeristisch interessante punt vandaag was het dorp Terherne waar alles in het teken van de boeken van de Kameleon staat. Het dorp noemt zichzelf het Kameleondorp. Later hoorden we van de veerman van een pontje dat de eerste Kameleonfilm in IJlst is opgenomen en niet in Terherne. De route ging hierna verder over een lieflijk fietspad langs het Sneekermeer. Op enig moment moesten we met een mini-pontveer één van de ontelbare vaarten over (het Rufusveer). Bij dat veer was een alleraardigst terrasje waar we een heerlijke kop koffie drinken met een stukje appelgebak.

Via een aantal leuke dorpjes en een gebied met veel eikenbomen, ook favoriet bij de overbekende rups (althans heel veel hadden waarschuwingslinten, nesten zagen we niet veel), reden we naar Sloten. Na lekker aan het water van een lunch genoten te hebben, hebben we het pittoreske stadje bekeken. We liepen over de mooie kades, onder de Linden en langs mooie huizen en huisjes op en neer.

Na Sloten reden we richting het IJsselmeer. Het stuk door het Gaasterland ging over een alleraardigst kronkelig fietspad door het bos. Heel bijzonder want zo veel bos is er niet in Friesland. Opmerkelijk genoeg kent dit deel van Friesland hoogteverschillen (tot 12 meter boven NAP). Zowel in het bos als aan de het IJsselmeer met zijn zogenaamde kliffen, zoals het Mirnser Klif en het Rode Klif. Een korte stop met koffie en chocomelk bij die eerste en pootje baden voor Christel laadde ons op voor het laatste stuk naar Stavoren. Precies dat stuk fietsten we in 2018 ook al tijdens ons rondje Zuiderzee.

Gisteren zag het ernaar uit dat we vandaag tegen de wind in moesten bikkelen maar die wind was er dus niet! De regen die eigenlijk voorspeld was bleef gelukkig ook uit op een paar miezerdruppels na.

De totale route vandaag was 68 fijne kilometers lang (eigenlijk nog best wel kort).