Twee jaar geleden, in 2017 dus, toen Christel herstellende was van haar gebroken enkel, liep ik al eens Maastrichts Mooiste. Toen liep ik de 10 Engelse Mijl in nogal warme omstandigheden. Het was afzien maar tegelijkertijd ook genieten. Van het parcours, van de gezelligheid en van de heerlijke Limburgse vlaai na afloop.
En dit jaar ontstond weer het plan, binnen LOL Malden, met een groepje mee te doen aan Maastrichts Mooiste. Een grotere groep dit keer en met Christel, die sinds kort ook lid is van LOL. Helaas was de 10EM van het programma gehaald. Daarvoor in de plaats was een halve marathon gekomen, maar wel een vlakke stadsmarathon dus minder interessant, als we überhaupt al een halve marathon hadden willen lopen. Gelukkig stond ook de 10km op het programma met een parcours dat toch weer de flanken van de Sint Pietersberg opklom. We zouden dus niet voor niets afreizen naar Maastricht!
We hebben eigenlijk geen specifieke voorbereiding gedaan voor MaMo. Niet nodig ook omdat we de laatste tijd intensief getraind hebben met het oog op de Ketelwaldtrail die we een paar weken geleden liepen. De weken en dagen voorafgaand aan MaMo was het een drukte van jewelste op de app groep die speciaal voor deze dag in het leven was geroepen voor de LOL deelnemers. Een paar mensen haakten af maar nog meer haakten aan.
Met 10 van de 12 LOL-isten namen we dan ook op zondag 16 juni, ruim op tijd, de trein naar Maastricht. Tijd zat dus. In alle rust konden we startnummers ophalen, omkleden, tassen inleveren, nog een kleine warming-up doen en voor de zoveelste keer een toilet opzoeken (zenuwen?). De grootste groep (9 van de 12) stond in startvak C en een paar mensen in A en B. Om 13:45 viel het startschot en groep C liep rond 13:49 over de startstreep.
Het liep gelijk goed bij mij. Ondanks dat het wel warm was, zeker in de zon en uit de wind, was het nog wel te doen. Echt wel minder problematisch dan in 2017. Ik had eigenlijk gelijk een goed tempo te pakken. De meeste lopers van LOL liepen weliswaar voor me, maar ik had besloten om een eigen tempo te lopen en dat lukt me wonderwel! En naarmate de kilometers vorderde raapte ik weer een aantal LOL-isten op. Sommigen waren toch echt te snel gestart, misschien was het ook wat te warm voor een al te snelle start. Ik liep de eerste kilometers in de buurt van de 55-minuten haas. Dat is een loper die met een herkenbaar bord loopt en die een strak schema loopt om net onder de 55 minuten uit te komen. Als je die kunt volgen loop je dus op een mooi schema. Maar toen we bijna op 4 kilometer waren draaiden we de berg op. Gelijk ging het steil omhoog. Van de haas volgen was geen sprake meer! Wel kon ik nog goed doorlopen op de klim en heb ik geen moment hoeven te overwegen om te gaan wandelen. Op die klim haalde ik ook Anke nog bij en liep ik Marlou voorbij. Anke is normaal gesproken echt wel sneller dan ik maar was te snel gestart en had het zwaar. Ik ben toen enige kilometers met Anke opgelopen terwijl Marlou ons weer voorbij kwam gesneld. Dat waren pas lekkere kilometers, veel niet al te steil omlaag afgewisseld met wat vlakke stukken. Heerlijk! Na een kilometer of 7 a 8 ben ik wat weggelopen van Anke die bij het 9 kilometer punt vervolgens weer bijna aansloot. Maar juist op dat moment besloot ik de gaskraan open te draaien om te kijken of er nog wat in zat. Het lukt me aardig om te versnellen. Al die tijd had ik Marlou in zicht en een honderdtal meters voor de finish liep ik weer naast haar. Vlak voor de finish besloten we nog even extra gas te geven. Dat lukt haar net wat beter dan het mij lukte.
Na 55 minuten en 50 seconden kwam ik, 2 seconden na Marlou, over de finish. Ik ben ontzettend tevreden met deze tijd. Een pittig parcours met relatief zware omstandigheden. Meer zat er gisteren echt niet in. En dan nog is dit één van mijn betere 10 kilometer tijden. Ik was wel helemaal op na afloop maar met de ontzettend goede verzorging van MaMo, met water, sportdrank, sinaasappelpartjes en overheerlijke Limburgse vlaai, was ik er al weer snel bovenop!
Christel had het rustiger aan gedaan. Die had de afgelopen twee weken vanwege een soort van zomergriepje of hooikoortsaanval (onduidelijk welke van de twee het was) weinig gelopen en verwachtte niet zo veel. Toch liep ze met 59:38 een mooie tijd.
Nadat iedereen binnen was hebben we de tassen opgehaald en zijn we gaan douchen. Daarna nog een drankje op een terrasje en met de trein weer naar huis. We trakteerden ons zelf op overheerlijke asperges met parmaham. Een fijne beloning!
In startvak C
Op krachten komen was niet moeilijk
Na afloop
Een heerlijke beloning
