Vandaag het blog over ons bezoek gisteren aan en overnachting op Kapiti Island. Op Kapiti Island hadden we weliswaar een hele goede 4G/3G verbinding (vaste land ligt 6 km verderop) maar we hadden geen tijd om te schrijven gisteravond. 

Kapiti Island is een vogelreservaat. Er is nog een heel klein stuk in privébezit van een Maori familie die daar een Lodge heeft. Verder is Kapiti onbewoond. Ooit was het een eiland met veel boerderijen en diverse walvisvangststations maar dat is allemaal verleden tijd. Het meeste land is lang geleden gekocht door ‘the Crown’. Altijd al met de bedoeling er een reservaat van te maken. Probleem waren nog wel de vele aanwezige niet-inheemse dieren die de lokale fauna om zeep hielpen, zoals possums en ratten. Met een enorme inspanning en een combinatie van methoden (vallen, gif, honden) zijn vele tienduizenden van die beesten uitgeroeid. Er mocht geen één zwanger wijfje of mannetje en vrouwtje overblijven want dan zou er snel weer een nieuwe populatie ontstaan. Ongeveer twintig jaar geleden werd het eiland roofdier-vrij verklaard en kon de natuur zijn gang gaan. Uiteraard wordt er scherp op gelet of er niet toch nog weer roofdieren opduiken. Nu is er een hele gezonde populatie ontstaan van diverse soorten vogels waaronder de uiterst zeldzame Little Spotted Kiwi. Die komt alleen hier in het wild voor, elders alleen nog maar in dierentuinen. 

We vertrokken gisteren al vroeg uit Wellington voor een ritje van 45 minuten omdat we ons om 8:30 bij de boot naar Kapiti Island moesten melden. Na de melding kregen we wat uitleg, werden onze tassen gecontroleerd (of er geen ongewenst ongedierte in zat) en hadden we nog tijd voor een kopje koffie. Daarna moesten we inschepen en wel op het land. De veerboot stond op een trailer die achter een tractor hing die heel hoog op de wielen stond. De tractor bracht de trailer vervolgens naar het strand en reed die achteruit de zee in waarna de boot kon vertrekken. Helaas was het op dat moment druilerig, grijs en winderig. Het leek er nog niet op dat het een fantastische dag zou worden.

Over een redelijk onstuimige zee was het 10 minuten varen naar een aanlegplaats ongeveer in het midden van het eiland waar een aantal mensen uitstapten voor het eerste deel van de trip. Omdat wij een iets aangepast versie van het programma hadden sloegen wij dat stuk over. Die aanpassing had ermee te maken dat wij vandaag weer door moesten en dus de vroege boot terug moesten hebben. We zouden vandaag daardoor geen tijd hebben voor de mooie noordpunt van het eiland (waar de Lodge ook is) waar de andere gasten vandaag wel nog tijd voor zouden hebben omdat die pas ’s middags terug zouden gaan. Althans zo was de bedoeling.

Wij kregen bij aankomt aan de noordpunt eerst een algemene uitleg van gids Pania, horende bij de Maori familie van wie de lodge is. Uitleg over de historie, de vele vogels die we zouden kunnen zien en de route die we konden wandelen. En toen zijn we met zijn tweeën gaan wandelen. Het weer was ondertussen gewoon weer heel erg mooi en zonnig geworden. We liepen een heerlijke wandelroute door de bush naar een op het noorden gelegen uitkijkpunt aan zee en daarna naar een hele mooi uitkijkpunt op zo’n 180 meter hoogte gelegen aan de westkant, boven de kliffenkust. Gedurende de hele route werden we begeleid door het geluid van vele soorten vogels. Sommige hadden we eerder al gehoord en soms ook gezien en sommige waren nieuw voor ons. We zagen onder andere de Bellbird, Tui, Weka, Fantail, Whitehead, Red Crowned Parakeet, New Zealand Pipi, Black Swan, Pekeku en de Kaka. Vooral de Bellbird en de Tui hoorden we ook de hele tijd. Erg leuk!

Rond een uur of 15:00 ’s middags kwam de rest ook aan en kregen we verdere uitleg over het middag- en avondprogramma en werden we naar onze verblijven gebracht. Wij zaten in een “tent”, eigenlijk gewoon een heel erg goed bed met een grote tent eromheen en een houten terras. Op een paar meter van de tent bevond zich ons eigen composttoilet en een vijvertje waar Pekeku’s zich vermaakten. Christel is daarna in zee gaan zwemmen en zag tientallen kleine visjes en diverse soorten zeewier anderhalve meter diep in glashelder water! Vervolgens hebben we nog een klein stukje gelopen. In het totaal gisteren iets van 9,5 kilometer gewandeld. Niet veel en we deden er lang over maar dat was vooral omdat we om de haverklap stil stonden om naar vogels te luisteren of te kijken.

Rond 18:00 verzamelden we ons allemaal bij de lodge om van diverse borrelhapjes en een drankje te genieten. Uiteraard werd dat een gezellige boel! We werden daarbij gadegeslagen door één en soms twee Kaka’s. Kaka’s zijn hele intelligente papegaaien die nauw verwant zijn aan de Kea. Deze kenden de gebruiken bij de lodge precies en wisten wanneer de hapjes met daarbij de kaasjes op tafel kwamen. Ze wisten ook dat ze kaas het lekkerst vonden. Vanuit de boom achter ons werden we nauwlettend in de gaten gehouden door één van de twee en op enig moment dook de Kaka op ons af. De eerste keer zat hij bij Christel op de schouder die flink schrok, de Kaka kwam van achteren, en genoeg misbaar maakte om hem weer snel terug de boom in te jagen. Bij zijn tweede aanval had hij meer geluk. Hij wist een flink stuk kaas te bemachtigen. De kaas werd rustig in de boom opgepeuzeld waarna het weer tijd werd om te kijken of hij nog wat kon bemachtigen. Er lag een waterpistool klaar om de vogel nat te schieten als hij iets zou proberen. Zodra ik dat waterpistool oppakte en op de Kaka richtte draaide die zich om en ging soms een tak verder zitten. Vermoedelijk wilde hij geen nat kopje krijgen! Even later wist hij nog een cracker te bemachtigen waarna de twee Kaka razendsnel naar hem toevloog en de helft afpakte. Erg grappig allemaal!

We aten heerlijk met zijn allen en in tegenstelling tot wat ik aannam, namelijk dat ze geen wijn zouden schenken, stonden er ook lekkere wijnen op tafel. En aansluitend aan het diner stond het hoogtepunt van de avond op het programma: een wandeling in het donker met gids (in twee kleine groepjes van 6 en 5 personen) om te proberen Kiwi’s te zien. Kiwi’s zijn nachtdieren, schuchter, stil en zijn ook nog eens snel. Het lukt ons om een Kiwi te spotten. Echt een bijzonder beest. Fotograferen zat er in het donker natuurlijk niet in en sowieso zagen we de Kiwi niet lang genoeg daarvoor. We hebben ook nog geprobeerd een Little Blue Penguin te zien maar dat is ons helaas, in tegenstelling tot het andere groepje, niet gelukt.

Tenslotte was het tijd om te gaan slapen. Dat lukt erg goed ondanks dat er nog steeds vogels te horen waren. Nu, ’s avonds waren dat vooral de Kiwi’s en de Little Blue Penguins die een schuilplaats voor de nacht opzochten op het terrein van de lodge. Vanochtend werden we, ik althans want Christel sliep door alles heen, wakker gezongen door heel veel verschillende vogels. Ik heb 8 tot 10 verschillende geteld. Het weer was ’s nachts overigens omgeslagen en toen we aangekleed waren, ingepakt hadden en naar het ontbijt liepen was het net begonnen met regenen. De weeromslag zorgde er ook voor dat de boot alleen vanochtend nog zou varen. Dat betekende dat iedereen terug naar land werd gebracht. Voor ons was dat sowieso de bedoeling maar de rest zou eigenlijk pas vanmiddag overgezet worden maar de verwachting was dat de zee dan te wild zou zijn. Nu viel dat nog alleszins mee.

Dit was weer echt een bijzondere ervaring waar we nog lang met veel plezier op terug zullen kijken. Nadat we twee andere gasten van de lodge op het treinstation hadden afgezet zijn we naar ons volgende adres vertrokken, even buiten Ohakune, net ten zuiden van het Tongariro National Park. De weersverwachting voor morgen en overmorgen ziet er gelukkig een stuk beter uit dan vandaag, toen het vrijwel de hele dag regende. Als die ongeveer uitkomt gaan we morgen een MTB tocht maken, gecombineerd met een jetboat-tocht, en hopen we op zondag de Tongariro Alpine Crossing te maken.


1 reactie

RiAnt · 2019/03/08 op 16:54

Fiets ze vandaag en zorg maar dat je niet valt, maar geniet ervan. grt.
Hier is het echt wisselvallig weer, echt maart.

Gesloten voor reacties.