Siberia Wilderness Adventure

Wat een mooie verjaardag voor Christel! Vanochtend bleek dat de Siberia Wilderness Adventure, die oorspronkelijk voor gisteren op de agenda stond, vandaag gelukkig wel door te gaan. Een beetje opschieten bij het ontbijt en even snel een lunch kopen en we waren onderweg. Een hele mooie rit van 50 minuten langs Lake Wanaka en Lake Hawea bracht ons naar het startpunt in Makarora. Daar werden we heel snel de helikopter in geloodst, met piloot plus 4 passagiers in een klein glazen bolletje.

De vlucht met de helikopter zou precies 50 minuten duren, inclusief een landing hoog in de bergen van Mt. Aspiring National Park. Op het stukje voor de landing zaten wij achterin en daarna voorin. De vlucht voerde ons door een aantal groene valleien met volop watervallen en ondiepe rivieren met grindbanken naar de landingsplek met zicht op Mt. Aspiring. Door de overvloedige regenval van de afgelopen nachten waren de watervallen ontelbaar en bijzonder mooi. De tussenlanding was op een fraaie plek met een prachtig panorama. Jammer alleen dat de helikopter zo’n lawaai maakte en behoorlijk stonk, maar dat is echt een luxe probleem. Na weer opgestegen te zijn vlogen we een stuk hoger de bergen in. Af en toe was de vlucht wat ‘bumpy’ vanwege de stevige wind. Na al dit moois vlogen we de Siberia vallei in waar de helikopter ons afzette voor het volgende deel van de Wilderniss Adventure.

Na de vlucht volgde een wandeling van ongeveer 10 km stroomafwaarts in de Siberia vallei. De wandeling volgde een heel duidelijk pad zonder afslagen maar voor de duidelijkheid had met het ook nog eens gemarkeerd met oranje bordjes. Het eerste stukje was door het dal, nog niet in het bos, Daar moesten we een stroompje over. Normaal gesproken zou dat simpel zijn geweest maar door de grote hoeveelheden hemelwater was het stroompje een stroom geworden waardoor de stapstenen net te ver onder water lagen om het met wandelschoenen aan te wagen, dus de schoenen uit, broek opgerold dan wel afgeritst en door het ijskoude water naar de andere kant! Het heet tenslotte niet voor niets een adventure.

De route ging vervolgens omhoog een fraai bos in. Of het nou echt regenwoud was of niet, nat was het er wel … en wederom heel erg mooi. Met volop korstmos, grote zwammen en andere begroeiing op en tussen de bodem. En met diverse oversteekjes over stroompjes, sommige heel simpel over een soort van kanaaltje en andere iets lastiger over bijvoorbeeld wiebelige boomstammen. Na een fikse afdaling kwamen we weer bij de rivier uit waar we nog een klein stukje moesten lopen voordat we bij het punt waren waar we opgepikt werden door een jet boat voor het laatste deel van dit avontuur.

En dat laatste deel was een tocht met de jet boat terug naar Makarora. Ik dacht oorspronkelijk aan een soort van gewone tocht met een snelle boot, maar het bleek eerder een soort van rit in een rollercoaster (achtbaan) over water. Het ging snoeihard met hele scherpe bochten en twee keer een ‘spin’ waarbij de boot op volle snelheid in één keer ruim 180 graden draait en dan in één klap stilligt. Echt ontzettend gaaf. Het kind in mij riep ‘I wanna be a jet boat pilot when I grow up’.

Na al dit ge-avontuur deden we het de rest van de dag rustig aan. Eerst lekker koffie gedronken met wat lekkers erbij in de cafe en vervolgens op de terugweg regelmatig gestopt om van de omgeving te genieten. Omdat we tijd genoeg hadden konden we ook nog een plek zoeken voor Christel om even te zwemmen. Dat werd Lake Hawea, wederom een heel groot meer waar door de harde wind een stevige branding was met golven van een halve tot driekwart meter hoog. Heerlijk om in te staan en in te zwemmen. Het was voor Christel de eerste keer buiten zwemmen op haar verjaardag! Voorwaar een mooi cadeau.

Natuurlijk wordt een verjaardag afgesloten met een heerlijk diner. We hadden het beste restaurant van Wanaka geboekt, Bistro Gentil. We hadden gehoord dat je daar ook heerlijk wijn kon proeven en dus besloten we met de taxi te gaan. Het eten was echt verrukkelijk. Ze hadden heel veel open wijnen waarvan je een half of heel glas kon nemen. Bijzonder was dat je zelf de wijnen inschonk met een soort van geautomatiseerd systeem waar je een pasje in moest doen, een wijn moest kiezen en dan werd je glas gevuld. Op het einde van de avond leverde je het pasje weer in en werd de rekening opgemaakt.

Morgen vertrekken we helaas weer uit Wanaka. Er is elders uiteraard ook nog genoeg moois te zien maar Wanaka is in ieder geval heel bijzonder gebleken.