Otago Central Rail Trail – dag 2

Another day in paradise! Vandaag stond een korte etappe op het programma zonder tips voor uitbreidingen van de route. Ongeveer 36 km met 300 hm. Was ook prima omdat gisteren best pittig was voor de eerste dag. Daarnaast kregen we helemaal op het einde nog wat regen te verwerken die daarna nog wel even aanhield.

Voordat we echt vertrokken uit Ophir hebben we nog even rondgekeken. Ophir is eigenlijk niet meer dan één straat met veel historische panden uit de tweede helft van de 19e eeuw. In één zo’n pand verbleven we. Vanuit Ophir reden we met een omweg terug naar de Rail Trail. En dat omwegje namen we vanwege de mooie historische brug. Daarna reden we door naar Lauders waar we bij een leuk café heerlijke koffie dronken. Kiwi’s zijn wel een beetje koffiesnobs leerden we vandaag nog van twee fietsende kiwi’s die een al eerder troffen. Diezelfde kiwi’s hadden ook nog wat leuke tips over mountainbiken bij Rotorua op het Noordereiland. Dat is één van onze laatste stops dus wie weet komen we daar aan mountainbiken toe.

Na Lauders volgede een heel mooi stuk van de Rail Trail door de Poolburn Gorge met daarin ook nog een paar fraaie oude bruggen en twee tunnels. Verder mooie rotspartijen. Christel moest natuurlijk weer even testen hoe beklimbaar ze zijn. Op weg naar Otorehua zijn we nog een paar keer gestopt. O.a. om Donkey Doo’s (letterlijk: ezel drollen) te eten die we gisteren kochten bij een café waar we een ijsje namen. Bij dat café hebben we ook nog kennis gemaakt met Henry en Honkey, twee schattige ezels. Gelukkig smaakte de Donkey Doo’s lekker en niet naar …

Vlak voor Otorehua kwamen we langs Hayes Engineering Works & Homestead. Dat is een soort van museum over het werk van Ernest & Hannah Hayes en hun kinderen. Zij ontwierpen/verbeterden, maakten en verkochten allerlei producten voor de landbouw zoals machines om konijnen mee uit te roken, draden in hekken rondom een weide te spannen en windmolens. Erg gaaf, leuk en interessant. Na de heerlijke lunch die we daar hadden hebben we de boel uitgebreid bekeken. Tenslotte nog even kaarten gekocht en een product met de naam Sweet Cheeks Butt Butter, speciaal voor fietsers! Dit is slechts één van de vele voorbeelden van kiwi humor. Kiwi’s nemen het leven niet al te serieus en zijn altijd in voor een grapje. Heerlijk!

Ondertussen was het stevig gaan regenen nadat het eerder was begonnen met miezeren. We hadden geen zin om de regen af te wachten en stapten op de fiets om snel naar Otorehua te rijden om daar nog een bezoek te brengen aan Gilchrist’s Oturehua Store, de oudste nog steeds in functie zijnde winkel winkel in NZ. Er wordt vanalles verkocht maar tevens is het een soort van museum. Hierna was het nog maar een paar minuten over de Rail Trail fietsen naar ons, wederom luxe, onderkomen. We werden daar vanavond met een busje opgehaald om bij de lokale pub te gaan eten. En dat eten was echt weer heerlijk met als topper een crumble gemaakt van verse abrikozen.