Albatrossen en pinguïns

Afwisseling is gezond. Vandaar dat we vandaag eens niet ver met de auto zijn gaan rijden en zelfs niet zijn gaan wandelen. Een soort van rustdag? Niet helemaal, want na weer eens een uitgebreid en erg goed cooked breakfast (met o.a. champignons en luxe gehaktballetjes), gingen we een stukje hardlopen. We willen het hardlopen toch een beetje bijhouden en vandaag was daar een geschikte dag voor. ’s Middags hadden we een boottocht geboekt en voor de avond een pinguïn-tour.

We overlegden met de B&B gastvrouw over een hardlooproute. Zij had vroeger heel veel aan hardlopen en andere sportactiviteiten gedaan dus zij kon ons ons wel een tip geven. Vanaf de B&B liepen we over een gravelweg een landtong op naar een centrum voor oceaanonderzoek en vandaar nog een stukje trail. Terug langs dezelfde weg. Geen lange route, want slechts 5,2 km, maar wel erg mooi en toch best wel zwaar vanwege het continu op en af gaan. Kortom: heerlijk!

Wildlife Cruise

Snel douchen, omkleden en sandwich kopen in het supermarktje van Portobello, want om 13:00 werden we bij de boot verwacht. Met een kleine groep, naast ons nog twee mensen, voeren we door de baai richting het uiterste puntje van Otago Peninsula. Doel was het spotten van “wildlife” en in het bijzonder albatrossen en zeehonden. Onderweg kregen we heel veel uitleg van de vrouwelijke schipper, niet alleen over de fauna maar ook over het gebruik van de haven van Dunedin.

Het waaide best wel, wat goed zou zijn voor het spotten van albatrossen en dat bleek dus ook. We zagen heel veel albatrossen, zowel in de lucht als op het water. Bijzonder was een albatros die een wel heel erg vette vis aan het eten was. Hij ging zo in zijn feestmaal op dat de boot echt dichtbij kon komen. Om de albatros heen zwermden een flink aantal meeuwen die de restjes wel wilden hebben. Plotsklaps kwam een nog grotere albatros (spanwijdte zeker 3 meter) eraan en jatte de vis zo ongeveer uit de bek van de kleinere albatros die het nakijken had. Naast albatrossen zagen we nog lepelaars en verschillende soorten aalscholvers en andere zeevogels waarvan we de Nederlandse namen niet kennen.

En ook de zeehonden waren niet te missen. Zonnend op de rotsen, vissend en spelend in het water. Erg leuk om te zien. We hebben heel even het kopje van één Blue Penguin gezien maar meer helaas niet. Maar voor die grappige diertjes hadden we dan weer een andere activiteit geboekt voor na het avondeten.

De Blue Penguins

We moesten ons om 20:45 melden bij het Albatros Centrum op Taiaroa Head voor de mogelijkheid om in een grote groep, onder begeleiding van gidsen, Blue Penguins te spotten. Die komen na zonsondergang uit de zee en gaan dan naar hun overnachtingsplaats. We waren netjes op tijd maar men besloot wat later te beginnen omdat de pinguïns ook wat later zouden zijn (hoe ze dat dan weer weten) en ons niet onnodig in de wind te laten wachten. Bij onze B&B waaide het al hard maar toen we uit de auto stapten bleek het werkelijk ontzettend hard te waaien. Volgens een gids was het windkracht 8 met uitschieters tot windkracht 10. Om de pinguïns te spotten moesten we een stukje naar beneden lopen tot net boven aan het strand waar een soort van uitzichtplatform met enkele diervriendelijke lampen was gemaakt om de pinguïns te kunnen zien. Die brengen de nacht namelijk onder dat platform door.

Na lang wachten kwamen de pinguïns dan uiteindelijk uit zee aan gewaggeld, eerst een individu en daarna steeds weer groepjes. Soms renden ze echt richting het platform en de duinen, misschien wel om snel uit de wind te zijn. De Blue Penguin is een kleine pinguïn van zo’n 30 cm hoog die slechts 1 kg weegt. Maar echt übercute! We konden de pinguïns goed zien, soms op slechts 2 meter afstand. Fotograferen was een stuk lastiger want flits was ten strengste verboden. Pinguïns kunnen door flitslicht verblind raken en dan gaat hun zicht achteruit wat juist heel erg belangrijk voor hun is. Toch heb ik nog een paar aardige, soms wat wazige foto’s kunnen maken die een indruk geven. In het totaal telden de gidsen vanavond 54 pinguïns.