Verjaardag in de Vinschgau

Hoera. Alweer een jaartje ouder. En dat vieren we op vakantie in de Vinschau. Zowel tijdens ontbijt als tijdens het avondeten werd ik (en werden we) in het zonnetje gezet. Extra mooi gedekte tafels en personeel en eigenaar die langs kwamen om te feliciteren. Vandaag was ook onze rustdag, d.w.z. een dag zonder een fietstocht. Echt gerust hebben we natuurlijk niet. Dan kunnen en willen we ook niet.

Als eerste zijn we, nog voor het ontbijt, gaan rennen. Christel een half uurtje en ik een dikke 50 minuten. Daarmee kan ik op één training na mijn schema richting de halve marathon in Eindhoven blijven volgen. We liepen een route vanuit het hotel richting de bosrand. Door een parkje met een leuk hardloop parcours, inclusief zogenaamde Laufwellen en vervolgens stevig bergopwaarts richting het ijshockeystadion. Na drie kilometer splitsten onze routes zich. Christel liep via een aangename weg, door de appelboomgaarden en voornamelijk bergafwaarts, terug naar het hotel en ik liep nog een langere lus. Daarbij ook een stukje Waalweg, min of meer een single trail pad over stenen en wortels. Erg leuk! En daarna door de appelboomgaarden naar Latsch en naar hotel Paradies terug. Het uitgebreide ontbijt hadden we wel verdiend. 

Na het ontbijt zijn we gaan shoppen. Jawel, shoppen dus! Ik kreeg van Christel voor mijn verjaardag een nieuwe bikeshorts (en een doos wijn, maar die met ik nog uitzoeken in de vinotheek van het hotel). Tevens konden we Christel’s remmen even na laten kijken. Achter waren ze prima, maar voren moesten de remblokjes nodig vervangen worden en de remkabel ontlucht. Voordat wij met shoppen klaar waren was dat allemaal geregeld.

Het middagprogramma bestond uit een heerlijke hooggebergte wandeling aan het eind van het Martelltal. We liepen bovenlangs de Plimaschlucht via een aantal aangelegde uitkijkpunten en een hangbrug naar de Zufallhütte waar we een lekkere Jause genoten hebben. Heerlijke chocolade taart en super lekkere Kaiserschmarren. Na deze verwennerij liepen we verder naar de oude Talsperre, een damwand die vroeger het dal moest beschermen tegen water van de gletsjer. Deze wandeling van zo’n 2,5 tot 3 uur was zeer aangenaam, bood heel veel afwisseling, mooie blikken op de wilde Plima-rivier en fantastische panorama’s. Echt genieten dus. De weg naar de wandeling toe we erg leuk om te rijden. Krappe, snel opeenvolgende haarspeldbochten en steile hellingen. Auto rijden in de bergen is echt leuk!

Ter afsluiting van mijn verjaardag hebben we weer heerlijk gegeten in het hotel. Vooraf een lekker aperitief en met een lekkere fles wijn bij het eten was het wederom, zoals eigenlijk elke avond hier, genieten.

PS: gisteren hadden we nog een aardig detail van de tocht vergeten te vermelden. Vlak voor de laatste trail reden we over een hele smalle “brug”. Smaller dan het stuur van de fietsen. Gelukkig maar twee meter lang en we waren al getipt door een medefietser om vooral hem achterna te rijden en niet naar beneden te kijken. En dat werkte! Zonder kleerscheuren bereikten we de overkant.