Wings for Life World Run 2017

Na de halve marathon van de Stevensloop stond alweer een nieuw doel op het programma, de Wings for Life World Run in Breda op zondag 7 mei. Deze bijzondere wedstrijd werd in 25 plaatsen wereldwijd gelopen met de start om 13:00 Nederlandse tijd. Dat betekent dus dat in Californië middenin de nacht gestart wordt! En de lengte van de wedstrijd ligt niet vast. De finish haalt je als het ware in. Zoals in de FAQ uitgelegd wordt:

When they set off (30 minutes after the runners), the Catcher Cars will do 15km/h. This will increase periodically at exactly the same time all over the world.

11.00 UTC – RACE START
11.30 UTC – CATCHER CAR START – PACE of 15km/hr (approx. 9.3 mph)
12.30 UTC – PACE INCREASE: 16 kph (9.94 mph)
13.30 UTC – PACE INCREASE: 17 kph (10.56 mph)
14.30 UTC – PACE INCREASE: 20 kph (12.43 mph)
16.30 UTC – PACE INCREASE to 35 kph (approx. 21.75 mph) until the final participant is passed.

Mocht je dit bekend voorkomen als trouwe lezer van dit blog, dan kan dat kloppen. Christel en ik liepen de allereerste World Run 3 jaar geleden in Assen. Toen kwam ik tot 16,1 kilometer en nu wilde ik dus weer wat verder komen. De trainingen in de afgelopen weken verliepen bemoedigend. Het lopen gaat de laatste tijd echt goed en ik kom meestal wel aan drie tot vier keer lopen per week toe. 

Ik ben dit jaar gestart samen met mijn hardlooptrainer Erik. Gezellig en ook nog eens motiverend aangezien Erik heel hard loopt. Het voordeel van de locatie Breda natuurlijk is dat Liesbeth er woont zodat we weer een handige basis hebben. Christel en ik hebben ’s ochtends Erik opgehaald en zijn dan naar Breda gereden. Daar waren we echt heel erg op tijd. Christel heeft ons afgezet in het centrum en is daarna naar Liesbeth gegaan om vervolgens met haar en de kinderen op de fiets naar de start te komen en vervolgens ook nog een keer langs het parcours (op 14km) te komen kijken. Erik en ik hadden alle tijd om ons om te kleden, nog een hapje te eten en ons voor te bereiden om wat komen ging. Bij de World Run wordt je op tijd in het startvak verwacht aangezien er geen seconde later dan 13:00 gestart wordt vanwege de wereldwijde gelijktijdige start. Er werd nog een uitgebreide warming-up verzorgd terwijl we in het startvak stonden. Daarnaast werden we aangemoedigd vaak en enthousiast “naar de wereld” te zwaaien. De meerderheid van de deelnemers had het Wings for Life World Run shirt aangetrokken en dus stonden duizenden in fel geel gehulde hardlopers klaar voor de start. Erik en ik hadden onze Stevensloop shirts aangetrokken. Waren we lekker herkenbaar voor Christel en Liesbeth. Tijdens elke hardloopwedstrijd is het afwachten hoe lang de start duurt. Meestal is er een zandloper start waardoor een start van een paar duizend mensen toch wel even duurt (vaak een kwartier tot een half uur). Dat kan natuurlijk niet bij de World Run omdat de catcher car stipt 30 minuten na het startschot gaat rijden. Gelukkig hebben ze in Breda gekozen voor een hele brede start zonder zandloperstart zodat we na het startschot maar korte tijd nodig hadden (misschien 20 seconden of zo) voordat we onder de boog doorliepen.

En ook het eerste deel van de route was over de volle breedte van een vierbaansweg. De start verliep vlotjes en ik had gelijk een lekker ritme te pakken. Erik liep wel na 100 meter of zo al van mij weg, maar dat was te verwachten. Na een paar honderd meter zag ik Christel, Liesbeth en de kinderen langs de kant staan. Snel daarna vertrokken zijn naar een plek langs het parcours om ons in onze laatste kilometers nog aan te moedigen. Ik kreeg het in het begin wel al snel heel warm. Toch een beetje benauwd tussen al die lopers. Gelukkig ging dat vrij vlug over zodat ik vlotjes door kon lopen. Het parcours, zuidelijk van Breda, was mooi maar erg veel kan ik er ook weer niet over vertellen aangezien in meer bezig was met lopen en de andere lopers dan met de omgeving. Ik kon een mooi tempo onderhouden dat ik ook daadwerkelijk, met weinig variatie, goed wist vol te houden. Ik had vooraf al uitgerekend dat ik ergens, ook afhankelijk van de start, tussen de 15 en 17km zou moeten kunnen uitkomen. Uiteindelijk strandde ik op 16,52km. Met die afstand ben ik erg tevreden. Verder dan in 2014 en met veel plezier gelopen! Op ongeveer 14km stond de familie me nog een keer aan te moedigen, dus dat gaf nog wat extra energie voor de laatste, zware, kilometers. Daarna met bussen terug naar het centrum van Breda waar ik Erik weer trof. Job kwam ons vervolgens ophalen. Erg fijn om toen bij Liesbeth nog even wat te drinken en lekker te kunnen douchen.

Eigenlijk was het de bedoeling dat de World Run mijn laatste serieuze loop voor de zomer zou zijn, maar ik ben ondertussen overgehaald om Maastrichts Mooiste op 11 juni te lopen. Dat is 10EM (16,1km) door heuvelachtig gebied ten zuiden van Maastricht. Lijkt me erg mooi en er schijnt een lekker stuk Limburgse vlaai op ons te wachten na afloop! Dus dat wordt de komende weken nog doortrainen!

En ondertussen zijn we ook weer meer aan fietsen toegekomen. Aanvankelijk vooral ik alleen op de racefiets aangezien Christel nog niet mocht fietsen, maar sinds kort ook weer op de Santos fietsen, samen met Christel. Haar revalidatie na de enkelbreuk verloopt nu voorspoedig. Ze kan weer een flink stuk wandelen en fietsen gaat sowieso goed. Morgen gaat ze zelfs weer beginnen met hardlopen in een soort start-to-run groep. Ben benieuwd hoe dat gaat! Het fietsen hebben we dus weer echt opgepakt. Nadat Christel eerst een tochtje van 34km met Rinette had gemaakt hebben we gezamenlijk een toertocht van 40 kilometer door de Oostelijke Veluwezoom gereden met onder andere een reeks hele mooie klimmetjes rond de Posbank. Een week later zijn we naar Boxmeer gefietst (totaal 54km) om de ouders van Christel te bezoeken op de zaterdag na hun gouden bruiloftsfeest (even nagenieten). Afgelopen vrijdag hebben we een heel mooi rondje van ongeveer 45km gefietst in het Meinweg gebied, oostelijk van Roermond en tenslotte gisteren nog een keer, via een langere route, maar Boxmeer, totaal 64km. Kortom: de afstanden worden gestaag langer, het gaat Christel steeds beter af en dus bereiden we ons zo lekker voor op de fietsvakantie die we eind juni, begin juli hopen te genieten. Waar we gaan fietsen weten we nog niet, maar het wordt iets van 2 tot 3 weken fietsen.