We wilden vandaag (en morgen) geen lange wandeltocht of fietstocht meer maken ten einde nog wat rust te pakken voordat we op zondag met de Transalp Lermoos – Meran beginnen. Wel stond een lange flow-trail, de Teäre Line, nog op ons verlanglijstje. Tevens wilden we ook nog ergens een keer een kort stukje rennen. Een mooie combi voor vandaag dus.

We hadden besloten om voor het ontbijt te gaan rennen om gebruik te maken van de ochtendkoelte. De wekker werd op 7:15 gezet en rond 8:00 begonnen we aan onze (koele) ochtendloop. Ik had gekeken hoe we een beetje leuk rondje konden lopen, maar aan een plattegrondje van het dorp zie je geen hoogtemeters af. En dus bevatte het rondje nog een steil klimmetje en afdaling over een smal wandelpad via wat trapjes en een paar stukjes onverhard. Eigenlijk jammer, want dit hakte er, met name voor Christel, best wel in. Toch nog goed verder kunnen lopen en ons rondje van dik 5 kilometer kunnen afmaken in een redelijk tempo, wat door Christel nog wat opgeschroefd werd toen we door de drukkere hoofdstraat liepen. Na de douche smaakte het ontbijt extra lekker.

Na het ontbijt hebben we nog een beetje geluierd en tegen het einde van de ochtend de mountainbikes weer gepakt en zijn we naar de pumptrack verderop in Sölden gereden. Zo’n pumptrack is een leuke oefening voor de echter trails. Het bestaat uit een aantal korte golfjes achter elkaar die je het beste rijdt met een soort van pompende beweging. Je houdt dan snelheid en verhoogt die zelfs steeds weer. Verder zijn er wat (simpele) kuipbochten en wat houten elementen te vinden. We hebben hier beiden even gespeeld en zijn toen met de Gaislachkogel lift omhoog gegaan en uitgestapt op het mittelstation. Hier begon ook de flow-trail maar eerst zijn we nog een stukje verderop gereden naar een hut (Heide Alm) voor een eenvoudige lunch.

En na de lunch stond de trail op het programma. Vanuit de lift hadden we een blik kunnen werpen op verschillende delen van de trail en eerlijk gezegd zag dat er van boven toch best spannend en moeilijk uit. Dus stonden we een beetje bibberend bovenaan de trail. Maar het eerste stuk kenden we al van de Eebme Line die we afgelopen maandag in de route hadden opgenomen, dus hoe moeilijk kon het zijn? En met alles wat we in de afgelopen jaren geleerd hadden, moest het wel lukken, toch? En dat deed het ook! Het was een hele gave trail met inderdaad ontzettend veel flow. De moeilijkheidsgraad werd vooral bepaald door de bochten. De Duitsers noemen dit soort bochten “Steilkurven” en dat is een passende benaming. De bochten verschilden uiteraard in hoe steil ze waren, hoe krap ze waren en hoe stenig ze waren. In het begin gingen die bochten nog wat moeizaam maar al snel hadden we de slag te pakken, waarbij het Christel wat gemakkelijker afging dan mij. Naast de bochten zaten er nog wat houtelementen in die allemaal vrij simpel waren en een aantal erg stenige stukken, een soort van niet al te moeilijke rock-gardens. Maar bovenal was het heel erg leuk! De brede grijns was niet van ons gezicht te krijgen, ondanks de enorme concentratie die altijd nodig was. Dit droeg met gemak het predikaat “Fun”.

De Teäre Line wordt druk bereden door mensen met zeer verschillende niveau’s, van ervaren Freeriders tot technisch minder begaafde crosscountry georiënteerde mountainbikers zoals wij. En dat gaat allemaal gewoon goed. Even wachten tot een snellere rijder voorbij is en dan verder. Op genoeg plekken kun je even pauze nemen en dan komen de snellere rijders vanzelf voorbij. Het is overigens ook erg leuk om de betere rijders te zien knallen door de bochten en te zien springen over de bultjes.

Bijna beneden moesten we nog kiezen: het laatste stukje trail rijden of over asfalt verder. Bij navraag bleek dat dit laatste stukje trail een stuk lastiger was dan de route tot dan toe en dat daarom veel fietsers dat stuk oversloegen, dus om ons heerlijke gevoel niet te verpesten hebben we de rest over asfalt gedaan.

Na de trail konden we het stof nog even van de fietsen afspuiten onderaan de route, waar ook de pumptrack lag. Tijdens de afdaling had ik het idee dat mijn remblokken zo goed als op waren dus zijn we nog snel even naar een fietsenzaak gereden om de remblokken te vervangen (achter was dat echt nodig, voor niet perse maar met het oog op de transalp toch maar gedaan). Christel maakte van de gelegenheid gebruik om nog wat te shoppen in de betreffende zaak. En toen was het tijd voor een welverdiende cappuccino met een heerlijk gebakje om deze top week in Sölden in stijl af te sluiten.

Morgen gaan we naar Lermoos om de collega transalp fietsers en de gidsen van Vasasport te ontmoeten en dan gaat het zondag beginnen!

NB: Onderaan een video clip van een stukje van de trail, Ik heb veel meer materiaal (bijna alles heb ik wel gefilmd), maar daar moet ik na de vakantie echt nog aan monteren.

 


1 reactie

Leny Wijts · 2016/08/27 op 10:04

Heerlijk dat jullie weer zo genieten. Heb uiteraard ook de clip gekeken. Heel spectaculair.
Je zou er bijna duizelig van worden ;). Mathieu en ik wensen jullie verder heel veel plezier en MKB-genot.
Groetjes, Leny

Gesloten voor reacties.