In het kader van afwisseling tussen fietsen en wandelen was vandaag dus weer een wandeldag. We kozen de wandeling wederom naar aanleiding van een tip van het Belgische stel dat ons eerder ook al adviseerde. Het weer was wederom schitterend, helder en, in het dal, zeer warm. Dus een goede dag voor een panorama wandeling op grote hoogte. De wandeling van de Tiefenbach gletsjer op 2800 meter hoogte naar Vent op ruim 1900 meter hoogte voldoet hier ruimschoots aan. De route was ook nog eens niet al te lang, dik 11km waar we 3,5 uur over liepen en met de vele fotopauzes en snackpauzes kom je dan aan een mooie daginvulling.

De bus bracht ons over een tolweg (12 km waarin bijna 1500 hoogtemeters worden overbrugd) naar de start van de wandeling op de Tiefenbach gletsjer. Die was zelf niet echt fraai. Het aanzicht boven was een trieste boel die heel duidelijk maakt dat ski-infrastructuur er in de zomer maar armoedig uitziet. Eenmaal  begonnen aan de wandeling was het echter alleen nog maar een aaneenschakeling van fraaie panorama’s op de ruige bergwereld, vele gletsjers en gletsjerresten (de opwarming van de aarde is hier goed te zien) en later ook over het groene dal waarin Vent ligt. De route liep over een heel fraai bergpad met verschillende lastige stenige passages en diverse oversteken van stroompjes, soms over een simpel houten brugje en soms over stapstenen. Af te meten aan het grote aantal wandelaars dat deze route vandaag liep is dit blijkbaar een populaire route.

Halverwege de route hebben we gepicknickt bij het Weiserkar, een klein bergmeertje aan de voet van gletsjerpuin. En ook daar waren we niet alleen. Een aantal wandelaars had zelfs de euvele moed om in het ijskoude watertje te zwemmen of beter gezegd, onder te dompelen. Zij liever dan wij. Christel heeft nog even ultrakort haar blote voeten in het water gestoken en dat was ook echt genoeg.

Het tweede deel van de route daalde gestaag (meestal dan) richting Vent. Een paar kilometer voor Vent nam de begroeiing toe en liepen we door prachtig bloeiende hei. In Vent aangekomen was het tijd om te ‘jausen’. Het eerste restaurant waar we plaatsnamen viel af vanwege de beperkte keus aan gebak (alleen apfelstrudel) maar het tweede was raak. We genoten van lekkere en bijzondere Schmandkuchen (een abrikozen gebakje) en Schomloi (een soort van Tiramisu gebakje). De busreis terug naar Sölden was heel erg relaxend, zo erg dat we allebei bijna in slaap vielen ;-).

Morgen zijn we van plan een Run en Fun dag te houden. Wat dat inhoudt kunnen jullie morgen lezen.

Categorieën: VakantieWandelen