Dag 17: we gaan even het klooster in

58,4km – 3:28 zadeltijd – 600hm

De tweede helft van de middag hebben we heerlijk verpoosd in en om een klooster. Hoe zit dat? Op zoek naar een juiste locatie en hotel kwamen we uit bij Kartause Ittingen. Dit is een voormalig kloostercomplex van Kartuizer monniken wat helemaal opgeknapt is en nu een hotel, een super goed restaurant, twee musea, een kloosterkerk, een landwinkel met producten van het eigen land, tuinen en een boerenbedrijf bevat. Na een niet al te lange etappe kwamen we hier halverwege de middag aan dus hadden genoeg tijd om eerst nog koffie met een heerlijk stuk gebak te genieten gevolgd door museumbezoek en tuinen bekijken. Het museum was gevestigd in het voormalige hoofdgebouw en de kloostergang en bevatte afwisselend tentoonstellingen en uitleg over het vroegere leven in een klooster en moderne kunst. Echt een verrassing dit juweeltje van een museum. In de prachtige kloosterkapel/kerk waren een violist en orgelspeler aan het musiceren. Aangezien er geen publiek was, vermoeden we dat het zich om oefenen voor een concert handelde. Prachtig en al helemaal in deze setting. We hebben de dag afgesloten met een werkelijk voortreffelijk diner in het restaurant van Kartause Ittingen en zitten dit nu te schrijven op onze hotelkamer. Deze kamer is ook bijzonder, stijlvol maar ogenschijnlijk heel sober. Maar dan blijkt het toch van alle gemakken voorzien, alleen mooi weggewerkt in houten kastjes (denk aan TV, toiletspullen etc.).

Toen we vanochtend wakker werden en naar buiten keken leek het een regenachtige dag te worden en alle weersvoorspellingen wezen ook in die richting. Omdat het niet hard leek te regenen en zelfs al snel droog werd besloten we om gewoon te gaan fietsen. Wel met het oog op het weer en de verdere route (we willen morgen overnachten aan de Bodensee) een wat kortere route gekozen voor vandaag en daarbij dus een geschikt hotel gezocht. Het hotel was weliswaar duur, maar dat is alles in Zwitserland, maar wisten wij veel dat het zo’n prachtige locatie zou zijn!

Bij het vertrek doemden donkere wolken op, dus wij vreesden het ergste en hadden de regenkleding binnen handbereik, maar alhoewel de wolken ons achtervolgden viel er geen drup. Al snel brak de zon door en die heeft heel veel geschenen gedurende de hele dag.

En dan over de route. Die was een stuk aangenamer en mooier dan gisteren. Veel meer rustige wegen en paden en veel minder industrie. We kwamen door een aantal charmante dorpen en reden door mooie groene dalen. Het was soms flink klimmen, zodat we nu echt het idee hebben in de bergen, of dan toch dichtbij de bergen, te zitten. In het dorpje Flaach vonden we een restaurant om te lunchen en dat bleek zowaar een regionaal hoog aangeschreven restaurant te zijn en in de weide omgeving bekend te staan voor zijn overheerlijke aspergegerechten met lokale asperges. Wij aten een heerlijke aspergerisotto en konden nog net de verleiding weerstaan om daar een glas wijn bij te bestellen.