Singelloop Breda 2015

Afgelopen zondag 4 oktober hebben wij de Bredase Singelloop gelopen. Christel rende daar de 10km en ik de halve marathon. Na de halve marathon van Eindhoven vorig jaar wilde ik het nog wel eens proberen en nu gekozen voor Breda. Handig want omdat de zus van Christel hier woont met vriend en kinderen hadden we dus automatisch supporters!

Ik had sinds de juni vakantie intensief getraind voor de halve marathon. Te intensief zelfs waardoor ik in augustus last kreeg van mijn hamstring. Een bezoek aan de fysiotherapeut leerde me dat ik tijdens de voorafgaande trainingen echt (veel) te hard had gelopen. Het ging ook zo lekker. Maar ja, niet dus. Op advies van de fysio mijn training aangepast. Rustiger trainen en meer op hartslag en tijd dan op snelheid en afstand. Dat ging wel heel soepel maar enerzijds wist ik hierdoor niet helemaal waar ik stond en anderzijds had ik door de blessure een trainingsachterstand opgelopen. Wat zou ik dan kunnen lopen in Breda? Ik had geen idee.

Zondag gingen we met de fietsen achterop de auto naar Breda zodat we met de fiets vanaf Liesbeth naar de start konden gaan. Na omkleden en andere voorbereidingen zijn we met Liesbeth, Job en kids naar de start gereden. Mooi op tijd voor de start van de 10km van Christel. Bij de start was ook een terrein met speeldingen voor de kinderen waar Anna, Lotte en Olivier even los konden gaan voordat we Christel gingen opwachten aan de singel op ongeveer 7,5km van de 10. Na een paar minuten wachten kwam Christel daar inderdaad voorbij. Flink aanmoedigen uiteraard en Anna rende nog een stukje met Christel mee op. Daarna zijn we snel doorgestoken naar een heel druk punt op het parcours 750 meter van de finish. Ook daar Christel nog even gezien, maar zijn ons niet. Het publiek stond hier dan ook rijen dik. Christel finishte vervolgens in 58:05. Geen PR maar wel een mooie tijd voor het bochtige en niet al te snelle parcours.

Ik was ondertussen met Job en Lotte weer naar de start gelopen voor de start van de halve marathon. Maar eerst nog even een noodzakelijke toiletstop. Altijd het geval bij mij. Zal wel door de zenuwen komen. Voor de start heb ik me nog even goed kunnen opwarmen alhoewel dat voor een halve marathon niet echt noodzakelijk is, maar het voelde wel lekker. Na het startschot kon ik gelijk goed vertrekken en een mooi (te hoog?) tempo pakken. Ik kon gelijk een mooi tempo pakken. Dat zorgde voor een doorkomst op 5km in 28:52. Op het punt waarop wij eerder Christel zagen (na zo’n 7,5km) stonden Christel, Liesbeth, Job en de kinderen mij nu aan te moedigen. En nu liep Anna een stuk met mij mee. Een kilometer of wat later stonden onze vrienden Frank en Rinette nog langs de kant om mij (en eerder Christel) aan te moedigen. Ook de tweede 5km liep lekker, in 28:31. En het bleef lekker gaan. De derde 5km ging in 28:26, dus de eerste 15km in 1:25:49. Eigenlijk heel mooi op weg om na de 2:04:23 van vorig jaar een vet PR te rennen. Maar helaas … na kilometer 17 of zo kwam ik een peloton mannen met hamers tegen en die begonnen met toch te meppen, niet normaal zeg. De laatste 3 kilometer met name waren daardoor erg zwaar en … langzaam. Mijn energie was helemaal op en ik heb zelfs, wat ik nog nooit eerder deed, een paar keer 10 tot 20 meter gewandeld. Pfff. Op een kilometer of zo van de finish stonden Christel, Liesbeth en Anna mij nog aan te moedigen (de rest was naar huis) en Anna mocht van Liesbeth het laatste stuk met mij mee rennen. Dat hielp wel een beetje, al moest ik nog een keer wandelen. Blijkbaar ging het voor Anna toch nog te snel want een paar honderd meter voor de finish haakte ze af, maar ik had voldoende energie weer gekregen om door te rennen en zelfs nog een ietsiepietsie te versnellen naar de finish toe. Nadat lange tijd het PR voor het oprapen leek had ik de hoop op een PR al een paar kilometer opgegeven. Heel even kreeg ik nog hoop maar bij de finish bleek ik 5 (!) seconden te kort te komen voor een nieuw PR. Maar eigenlijk mag ik daar toch tevreden mee zijn na de traingsachterstand. En met de eerste 16 a 17km ben ik sowieso heel tevreden. Dat belooft misschien toch weer een mooie tijd op de 7HL later dit jaar. De paar dagen spierpijn die volgden heb ik er toch weer voor over gehad.